Εργασία συνταξιούχου: Με μισθό νεοδιόριστου στο Δημόσιο – Δεν θα παραιτούνται οι ανάπηροι
Με τροπολογία που θα έρθει μέσα στο μήνα στη Βουλή, δεν θα
αποτελεί προϋπόθεση η παραίτηση για την καταβολή της σύνταξης στις περιπτώσεως
αναπηρίας.
Γράφει ο Χρήστος Μέγας
Οι ανάπηροι θα λαμβάνουν μισθό και σύνταξη χωρίς να
υποχρεούνται σε παραίτηση από τη (δημόσια) υπηρεσία. Θα υποβαθμίζονται όμως στο
πρώτο-εισαγωγικό κλιμάκιο…
Έτσι, ναι μεν θα λαμβάνουν μισθό και σύνταξη, πλην όμως θα
μειωθεί το εισόδημα από την εργασία.
Μέχρι τώρα, για τη χορήγηση σύνταξης αναπηρίας, απαιτείτο η
παραίτηση από την εργασία, ενώ ταυτόχρονα δεν προβλεπόταν καν η δυνατότητα
ανάληψης εκ νέου εργασίας. Με την… ευθύγραμμη λογική ότι, εφόσον βγήκε κάποιος
πρόωρα στη σύνταξη σαν ανίκανος προς εργασία, «πώς διεκδικεί δικαίωμα στην
εργασία και καταβολή (μέρος έστω) της σύνταξης;»
Ενώ οι λοιπές κατηγορίες συνταξιούχων είχαν δικαίωμα στην
εργασία, με πέναλτι 30% επί των συντάξεων μέχρι πρόσφατα, οι συνταξιούχοι
αναπηρίας δεν είχαν αυτό το δικαίωμα. Πλην των ψυχικά νοσούντων όπου είχε
επιτραπεί η εργασία, μάλλον για ιατρικούς λόγους…
Πλέον, με τροπολογία της κ.Δόμνας Μηχαηλίδου που θα έρθει
μέσα στο μήνα στη Βουλή, δεν θα αποτελεί προϋπόθεση η παραίτηση για την
καταβολή της σύνταξης στις περιπτώσεως αναπηρίας. (Την ρύθμιση ζήτησαν οι
εκπρόσωποι των ΑμΕΑ καθώς έμοιαζε «δώρο-άδωρον» η δυνατότητα εργασίας σε
συνταξιούχο αναπηρίας, που θεσπίστηκε με τον νόμο 5078/23, όταν διατηρούνταν σε
ισχύ η πρόβλεψη για προηγούμενη παραίτηση από τη θέση. Με δεδομένο ότι πολύ
δύσκολα προσλαμβάνεται ένας ανάπηρος και μάλιστα συνταξιούχος…)
Μάλιστα οι συνταξιούχοι αναπηρίας δεν θα υπόκειται και σε
παρακράτηση του 10% του μισθού του υπέρ ΕΦΚΑ, όπως θα ισχύει με τους
συνταξιούχου γήρατος (νόμος 5078/23).
Αντίθετα, αποτελεί προϋπόθεση η παραίτηση από τη δημόσιο για
την καταβολή της σύνταξης γήρατος.
Και στις δύο περιπτώσεις πλέον, ο μισθός του συνταξιούχου
στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα θα μειώνεται στα επίπεδο του
πρωτοδιόριστου, καθώς το Ελεγκτικό Συνέδριο έκρινε ότι οι ωριμάνσεις
(προσαύξηση λόγω εμπειρίας), έχουν ενσωματωθεί στη σύνταξη (αυξημένος συντάξιμος
μισθός). Κατά συνέπεια, η απασχόληση συνταξιούχου πρέπει να αντιμετωπίζεται
σαν… νέα πρόσληψη.
Πρόσθετα, δεν μπορεί να εργαστεί κανείς συνταξιούχος γήρατος
στο δημόσιο πριν την ηλικία των 62 ετών (μετακλητοί, ειδικοί σύμβουλοι κ.α.).
Στον ιδιωτικό τομέα δεν υπάρχει θέμα παραίτησης ούτε
ηλικιακό κριτήριο ως προς την εργασία του συνταξιούχου γήρατος, ο οποίος μπορεί
να συνεχίσει την απασχόλησή του με τον ίδιο ή και μεγαλύτερο μισθό.
Απλώς, ο εργοδότης του δεν υποχρεούται να του καταβάλει το
εφάπαξ (το 40% της νόμιμης αποζημίωσης σε περίπτωση λήψης πλήρους σύνταξης).
Ποσό που θα καταβάλει με την οριστική αποχώρηση από την εργασία (εταιρεία).
Σε κάθε περίπτωση η σύνταξη, κατά τη διάρκεια της
απασχόλησης του συνταξιούχου, θα βελτιώνεται ανάλογα με τα έτη και το συντάξιμο
μισθό, χωρίς τμήμα εθνικής σύνταξης ή «αναβάθμιση» της μειωμένης σε πλήρη.
Παράδειγμα: Συνταξιούχος με μειωμένα σύνταξη στο 62ο έτος
της ηλικίας (με λιγότερα από 40 έτη ασφάλισης), δεν μπορεί στο 67ο έτος να
επανέλθει στον ΕΦΚΑ και να ζητήσει πλήρεις αποδοχές γιατί εργαζόταν το
ενδιάμεσο χρονικό διάστημα (5ετία). Να εξαφανιστεί δηλαδή το πέναλτι του 30% (5
έτη επί 6% για κάθε χρόνο πρόωρης εξόδου), είτε γιατί συμπλήρωσε το ηλικιακό
όριο (67ο έτος), είτε γιατί συμπλήρωσε 40 έτη ασφάλισης).
Πηγή: www.ieidiseis.gr
