Αφιέρωμα Στον μεγάλο ποιητή μας Νικόλαο Μοσκοφίδη
Από την Τασσώ Γαΐλα
Αρθρογράφο-Ερευνήτρια.
Νικόλαος Μοσκοφίδης
Σύν Θεώ….
Το Αντίο στον ποιητή …
Ψαλώ το Θεώ μου έως υπάρχω ,ο υπότιτλος της δεύτερης ποιητικής του Νικολάου Μοσκοφίδη η οποία είχε κυκλοφορήσει το 2003 με τίτλο Σκιρτήματα καρδιάς.
Και, ναι ο ποιητής Νικόλαος Μοσκοφίδης ύμνησε δόξασε και τίμησε τον Κύριο Ιησού, τον Θεό του, όσο λίγοι θρησκευτικοί ποιητές, μια ευγενική ψυχή ο ποιητής που μας μιλά ταπεινά και απλά για τον θησαυρό του Ελληνισμού , την Ορθοδοξία, καταφέρνοντας με την μετάδοση της δικής του Πίστης, των θεολογικών του σκέψεων και συναισθημάτων, να συγκινήσει ακόμη και μη θρήσκους αναγνώστες.
Ο Ν. Μοσκοφίδης, επιστήμων θεολόγος, γεννήθηκε στη Δράμα από Μικρασιάτες γονείς και με πνευματικές ρίζες βαθιά χωμένες στα Άγια Χώματα των προγόνων του, έρχεται με τους πρωτότυπους εκφραστικούς στίχους του να μας θυμίσει ότι η ποίηση είναι Τέχνη του Λόγου… κα΄όχι μόνο…
Θέλω να φύγω μακριά
σ’ απάνεμα λιμάνια,
όπου ανθούνε πασχαλιές
και κόκκινα γεράνια.
……….
Άνοιξη να’ ναι πάντοτε,
γαρίφαλλα ν’ ανθούνε
κι’ όλοι εμείς πιά οι θνητοί
χαρούμενα να ζούμε.
Στα οκτώ του μόλις χρόνια ο μικρός Νίκος θα χάσει την όραση του από έκρηξη καπνογόνου χειροβομβίδας κατά την διάρκεια της Βουλγαρικής κατοχής. Παρά την τραυματική αυτή εμπειρία το μικρό προσφυγόπουλο με πείσμα, θέληση και πίστη συνεχίζει τις εγκύκλιες σπουδές του στον Οίκο Τυφλών Καλλιθέας-νυν ΚΕΑΤ-, κατόπιν στο Γυμνάσιο Δράμας για να συμπληρώσει τις σπουδές του το 1979 όταν έγινε κάτοχος του πτυχίου του από την Θεολογική Σχολή Α.Π.Θ.
<Νίκη μετά την μάχη>, ο τίτλος της ένατης ποιητικής συλλογής του δημιουργού, συλλογή που κυκλοφόρησε μόλις το 2018, και πράγματι ο μη βλέπων χαρισματικός ποιητής υπήρξε «Νικητής της ζωής», πρότυπο για όλα τα Αμεα και γενικά τους ανθρώπους που συναντούν πολλές δυσκολίες στο διάβα της ζωής τους…
Μπόρες ξεσπάνε, βροντές κι αστραπές,
φοβάμαι, Χριστέ μου, τις κρύες βραδιές.
Εσένα γυρεύω κοντά μου να’ρθείς,
Χριστέ μου, πονάω, πεθαίνει η δρύς.
Υπηρέτησε ως τηλεφωνητής στην Βιομηχανία Ζάχαρης στην Θεσσαλονίκη ενώ ταυτόχρονα υπήρξε δυναμικός και δραστήριος συνδικαλιστής στο χώρο της τυφλότητας με τριετή θητεία-1996-1999- στη θέση του Γ. Γραμματέα του Δ.Σ της Σχολής Τυφλών Θεσσαλονίκης.
Η Φωνή της Μικρασίας/2001
Σκιρτήματα καρδιάς/2003
Φιλοπατρίας Ύμνοι δοξαστικοί/2005
Το ανέσπερον φως της Κύπρου/2007
Σκόρπια Φθινοπωρινά Φύλλα/2012
Του Νού Περιπλανήσεις/2014
Νεανικές Δροσοσταλίδες Αγάπης/2015
Μηνύματα Αγάπης και Ελπίδας/2016
Νίκη μετά την μάχη/2018 , οι τίτλοι των ποιητικών συλλογών στην εργογραφία του Νικολάου Μοσκοφίδη. Ποίηση εσωτερική, στοχαστική, με έντονο το στοιχείο της υπαρξιακής αναζήτησης, στοίχοι πατριωτικοί, θεολογικοί, ανθώπινοι, διαχρονικοί που συγκίνησαν και θα συγκινούν διαχρονικά τους φίλους της ποίησης.τα χαρακτηριστικά των συλλογών του ποιητή.
Κανέναν δεν έχω και που να βρεθώ,
κοντεύω, Χριστέ μου, κι εγώ να χαθώ.
Κρύο το βράδυ κι η μέρα θολή,
κρύβω το δάκρυ και πίνω χολή.
….
Δεν έχω αγάπη, δεν έχω ζωή,
μόνος γυρίζω κι αυτό το πρωί.
Κρούω τη θύρα, Εσένα ζητώ,
φωνάζω, Χριστέ μου, Εσένα να δω.
Για τον μη βλέποντα σημαντικό μας λυρικό ποιητή έχομε την τιμή να φιλοξενούμε τις δηλώσεις του φιλικού του ζεύγους Ιορδάνη και Ευφροσύνης Βακιρτζόγλου ,ζεύγος με στενούς οικογενειακούς δεσμούς και πολυετή φιλία με τον ποιητή.
Το κείμενο της κ. Ευφροσύνης Γρηγοριάδου-Βακιρτζόγλου.
Για τον κ. Ν. Μοσκοφίδη.
Κανόνας πίστεως Νίκο είναι η πνευματική σου καλλιέργεια, είναι η ανωτερότητα της ψυχής σου. Με την αγάπη σου , τα βιβλία σου είναι ένας κήπος που ανθοφορεί. Τα ποιήματα σου λουλούδια που ευωδιάζουν. Η φάτνη της καρδιάς σου μιλούσε την γλώσσα της χαράς και της αγάπης, τα κύταρα των προγόνων διαιωνίζονται μέσα στα ποιήματα σου και καταγράφουν την χρονική στιγμή που έζησαν. Με την ευλογία του Αγίου Μηνά προστάτη της Κιουτάχειας, πατρίδας των γονιών σου, η ζωή σου κύλησε. Τα ποιήματα σου, λόγοι μεστοί. Θεία διδάγματα στο κρύο αγιάζι της ζωής. Μια όαση αναπάντεχη στους έρημους από αξίες των καιρών μας.
Προσεύχομαι στον Θεό να είσαι στους κόλπους του Αβραάμ με την οικογένεια σου. Αμήν.
Γράφω, διαβάζω, γραφή μελετώ
και είμαι εντάξει σε κάθε λεπτό.
Χρήσιμος να’ μαι σ’ αυτήν την ζωή,
να μην με τρομάζουν χαλάζι, βροχή.
Και πράγματι ο Νικόλαος Μοσκοφίδης, έγαφε, έγραφε ασταμάτητα ποίηση από το 1952… Μια ολόκληρη ζωή…
Ας δούμε τι μας δήλωσε ο συνάδελφος του κ. Ιορδάνης Β ακιρτζόγλου , ο γνωστός εξαίρετος πιανίστας και φίλος του ποιητή.
Στις 18 Ιανουαρίου, ημέρα Παρασκευή, έφυγε από κοντά μας ένας αξιόλογος άνθρωπος και φίλος προς όλους. Το όνομά του ήταν Νίκος Μοσκοφίδης.
Για μένα και για πολλούς άλλους φίλους μας ο θάνατος του ήταν πολύ μεγάλη απώλεια. Ήταν αξιόλογος και θαυμάσιος ποιητής. Πριν από τρία χρόνια ο χαμός της κόρης του Ειρήνης τον είχε καταβάλει ψυχικά. Όταν είχαμε ακούσει τότε το φοβερό νέο, δηλαδή το θάνατο της αγαπημένης φίλης των κοριτσιών μου, της Ειρήνης, πήρα αμέσως τον πατέρα της και του είπα τα συλληπητήρια. Ήταν ξαφνικός ο θάνατος, ο πόνος μεγάλος, δεν μπορούσα να βρώ λόγια να τον παρηγορίσω.
-Σ’ ευχαριστώ καλέ μου φίλε Ιορδάνη, μου είπε και συμπλήρωσε: Ο κόσμος λέει πάντα πως ο πόνος της μάνας είναι πολύ μεγάλος , γιατί ο πόνος του πατέρα δεν είναι σκληρός μαρασμός όταν το σπλάχνο του έχει φύγει; Είναι μεγάλος πόνος. Έχασα την κόρη μου κι από εκείνη την στιγμή χάθηκε η ζωή μου. ..
Προσπαθούσε να βρεί κάποια διέξοδο και την βρήκε στα ποιήματα του. Άρχισε να γράφει αδιάκοπα για να γλυκάνει τον πόνο του. Έγραψε εκατοντάδες ποιήματα και με αυτό ηρέμησε την ψυχή του. Νοιώθεις πεθαμένος ζωντανός. Αιωνία η μνήμη αγαπημένε μου φίλε Νίκο.
Έμεινα μόνος στη ζωή,
Ειρήνη μου ,μου λείπεις
κι απ’ αετός κατάντησα
ένας μικρός σπουργίτης.
Ο Νικόλαος Μοσκοφίδης, τυγχάνει ποιητής με πολλές βραβεύσεις και πολλές –πολλές δημοσιεύσεις σε εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά. Υπήρξε δε μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος.
<Ψαλώ τω Θεώ μου έως υπάρχω>, ο υπότιτλος της συλλογής του <Σκιρτήματα Καρδιάς> που προανέφερα, και, ποιητής όσο υπήρχε ο Ν. Μ., μέσα από τους λυρικούς και με μουσικότητα στίχους του υπηρέτησε με σεβασμό την τέχνη της ποιήσεως, αδιαλείπτως περίπου 60 έτη.
Και… Συν Θεώ. Αυτός είναι ο τίτλος της τελευταίας και δέκατης συλλογής του Νικολάου Μοσκοφίδη , συλλογής που δεν πρόλαβε να κυκλοφορήσει λόγο του ξαφνικού του θανάτου του. Στενός μου φίλος-και τον ευχαριστώ για αυτήν την τιμή- ο Ν.Μ., μου έστελνε τις τελευταίες συλλογές του για τη τελική διόρθωση πριν την έκδοση. Τον Οκτώβρη του 2018 και λίγο πριν την ονομαστοκή του εορτή με ενημέρωσε γι αυτήν την τεκλευταία του συλλογή καθώς και για την επιθυμία του να συμμετάσχω στην συγγραφή της βιογραφίας του.
-Δέκα ποιητικές συλλογές και η βιογραφία μου, αυτό είναι το σχέδιο και μεγάλη επιθυμία μου κ. Τασσώ…. Αλλά…
Θέλω να φύγω μακριά
σ’ απάνεμα λιμάνια,
όπου ανθούνε πασχαλιές
και κόκκινα γεράνια. Υπογραφή: Ποιητής Ν. Μοσκοφίδης.
Ο ποιητής Ν. Μ., απεβίωσε στην Θεσσαλονίκη στις 18 Ιανουαρίου. Η τέλεσις της κηδείας του συνέβη την επομένη ημέρα Σάββατο 19 Ιανουαρίου στους Νέους Επιβάτες. Το μνημόσυνο του έχει προγραμματιστεί για τις 24 Φεβρουαρίου στην Σχολή Τυφλών Θεσσαλονίκης.
Σημείωση: Η κ. Ε. Γρηγοριάδου-Βακιρτζόγλου , συγγραφέας, θα διαβάσει το κείμενο που μας διέθεσε στο μνημόσυνο του ποιητή. Όλοι οι στοίχοι του άρθρου προέρχονται από την συλλογή του ποιητή: Νίκη μετά την μάχη/Θεσσαλονίκη,2018. Ήταν η ένατη συλλογή του. Ευχόμαστε κάποια στιγμή να εκδοθεί και η δεκάτη του συλλογή : Συν Θεώ.
Αντίο αγαπημένε φίλε του Φάρου Τυφλών , Αντίο μεγάλε άνθρωπε-συνάνθρωπε και ποιητή Νικόλαε Μοσκοφίδη.
Τασσώ Γαΐλα
Αρθρογράφος-Ερευνήτρια.
ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΠΟΡΤΑ
Αν θα μου φύγεις, μην ξαναρθείς,
την πόρτα κλειστή θα τη βρεις.
Ήρθε απόψε το βράδυ νωρίς,
το κλάμα μου, είναι θολό μιας βροχής.
Το κρύο παγώνει και νου και καρδιά,
η νύχτα κυλάει κι αυτή πιο βαριά.
Εγώ δεν αντέχω να ζω μοναχός,
κάλιο να μείνω για πάντα γυμνός.
Δίχως παρέες, καμιά συντροφιά,
νιώθω χειμώνα, πού να βρω γωνιά?
Συγνώμη σου δίνω για ότι κι αν πεις,
της μνήμης την πόρτα κλειστή θα τη βρεις.
Τα χρόνια περάσαν, δεν θα 'ρθεις ξανά,
δεν θα 'χω κουράγιο να ζω με βραχνά.
Κι όταν θελήσεις να έρθεις εδώ
πάνω στην πόρτα θα γράψω, πολύ σ’αγαπώ.
Όταν θα λείψεις θα κλάψω πολύ,
θα πίνω φαρμάκι, θα πίνω χολή.
Όταν γυρίσεις θα με βρεις νεκρό
εγώ θα σου γράψω πολύ σ’αγαπώ.
Η πόρτα θα μείνει βαριά σφαλιστή
κι η άδεια καρδιά μου, θα μείνει κλειστή.
Δεν θέλω τον οίκτο, δεν θέλω φιλιά
με πνίγει ακόμη του πόνου θηλιά.
Μοσκοφίδης Νικόλαος
---
