ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ ΜΠΡΑΙΓ
Όντας τυφλός κι ο ίδιος του ο Μπράιγ Λουδοβίκος,
έγινε στράτα διάπλατη και για αιώνες στίβος.
Κι έγινε φως ανέσπερο αιώνιας αξίας
κόπων και μόχθων στη ζωή ατέρμονης πορείας.
Αν και τυφλός οδήγησε στων γνώσεων την πύλη
τους συνανθρώπους τους τυφλούς και γέλασαν τα χείλη.
Κι άνθισαν ρόδα στους αγρούς και στις καρδιές τα κρίνα,
που συντροφεύουν στοργικά το κάθε τους το βήμα.
Έπλαθαν όνειρα στη γη κι οράματα μεγάλα
για ν' ανεβούνε σταθερά του πνεύματος τη σκάλα.
Γέμισαν πίστη οι καρδιές κι απέραντο κουράγιο
κι αρμένισαν σιγά-σιγά στ' απάνεμο μουράγιο.
Έγιναν μάτια οι ψυχές κι ο νους φωνή καθάρια
χρυσές ακτίνες και φωτιές ανέφελα φεγγάρια.
Άναψε φλόγα δυνατή, πελώρια μια δάδα
κι οι ουρανοί γαλήνεψαν κι οι βράχοι του Καιάδα.
Όλα στον κόσμο τ' άλλαξε ο Μπράιγ Λουδοβίκος
σαν τον αρχαίο Ήφαιστο, σαν αλυσίδας κρίκος.
Βρήκε γραφή για τους τυφλούς, να γράφουν, να διαβάζουν
κι έγιναν φως τα δάκτυλα και το Θεό δοξάζουν.
Στέργιωσε μέσα στους τυφλούς τη θέληση γι' αγώνες
κι έκανε το γέλιο το λυγμό και βγήκαν ανεμώνες.
Τι τάχα κι αν δεν έβλεπε στην πρόσκαιρη ζωή του,
είχε Θεού τη φώτιση, τα μάτια της ψυχής του.
Όσοι δε βλέπουνε το φως με τα φθαρτά τα μάτια,
όνειρα χτίζουν ζωντανά κι αληθινά παλάτια.
Σύμβολο μένει των τυφλών παγκόσμιας αξίας,
της οικουμένης κόσμημα, καμάρι της Γαλλίας.
Φέρνει το μήνυμα στη γη κι αγάλλονται οι μάνες
και αντηχούν γλυκόλαλες Ανάστασης καμπάνες.
Όλου του κόσμου οι τυφλοί δάφνης στεφάνια πλέκουν
στον άνθρωπο που έκανε με την αφή να βλέπουν.
Δόξες αξίζει και τιμές ο Μπράιγ ο μεγάλος
ο ευεργέτης των τυφλών, ο εφευρέτης Γάλλος.
--
Μοσκοφίδης Νικόλαος
Ποιητής - Θεολόγος
