Φώτης Ζάκκας
Braille γραφή τυφλών.
Απ των ματιών την πάθηση,
Σκοτίνιαζε όλη του η ζωή,
Νύχτα αξημέρωτη αιώνων,
Ώσπου να φτάσει η αυγή.
Απ τον προφορικό το λόγο,
Ότι άκουγε ήταν αρκετό,
Πώς να φωτήσει το μυαλό του,
Κιαυτό θαρώ έμενε τυφλό.
Ώσπου τυφλός ήταν κιο ίδιος,
Με χάρισμα, σταλλήθεια πως;
Έδωσε τη γραφή στα χέρια,
Κιάναψε στον τυφλό το φώς.
Braille, το όνομα εκείνου,
Που έχει εφεύρει τη γραφή,
Γράμματα στον τυφλό χαρίζει,
Με των δαχτύλων την αφή.
Λύση ζωής τρανή σπουδαία,
η Braille ιδική γραφή,
Διαβάζει με τα δάχτυλα του,
Σένα βιβλίο όπως και συ.
Από την ξέχωρη γραφή
Διαβάζει και καλλιεργείται,
Σαν όλους και στη μουσική
κιαπ το βιβλίο με τα χέρια,
του νου του φώτισαν ταστέρια.
Και στον τυφλό η τεχνολογία,
Παρέα τούδωσε και γνώση,
Μανάγνωση γραφή στα Braille,
Καλύτερη ζωή θα νιώσει.
Δέκατος ένατος αιώνας,
Για όλλους ήτανε αλλιώς,
Μα τούτος που θα τον θυμάται
Πιότερο θάναι ο τυφλός.
Και σήμερα αναρωτιούντε,
Διαβάζει ο τυφλός `η μήπως,
Ένας μεγάλος είναι για κείνον,
Ο γάλος Braille λουδοβίκος.
Γραφή αφής, Καλά το είδες,
Μανάγλυφες Στιγμές κοκίδες.
Και κάθε τέσσερις γενάρη,
Στον braillle, Θα χρωστάμε χάρη
