Απεβίωσε η Αφρούλα Οικονόμου.
Του συναδέλφου Κώστα Θεοδωρόπουλου
Στις 5 Δεκεμβρίου άφησε την τελευταία της πνοή η καταξιωμένη καλλιτέχνης στο Ελληνικό τραγούδι Αφρούλα Οικονόμου. Γεννήθηκε στις 4 Νοεμβρίου του 1944
στο Παλαιό Φάληρο Αττικής. Αρχικά φοίτησε στο δημοτικό σχολείο του τότε οίκου τυφλών Καλλιθέας όπου έλαβε την βασική της εκπαίδευση στα γράμματα και την
μουσική ενώ τελείωσε τις γυμνασιακές σπουδές της στο γυμνάσιο του Παλαιού Φαλήρου. Οι δάσκαλοι και καθηγητές της από μικρή μαθήτρια είχαν διακρίνει σε
αυτή το εξαιρετικό της χάρισμα και ταλέντο στο τραγούδι. Συνέχισε και ολοκλήρωσε τις σπουδές της στην φωνητική και το λυρικό τραγούδι στο Ωδείο Αθηνών
ενώ στην συνέχεια με υποτροφία που της χορηγήθηκε παρακολούθησε μαθήματα στο ωδείο της Βαρκελόνης. Ανέπτυξε πλούσια καλλιτεχνική δραστηριότητα με εξαιρετικές
ερμηνείες στο έντεχνο αλλά και το λαϊκό Ελληνικό τραγούδι. Συμμετείχε σε πλήθος από συναυλίες σε όλη την Ελλάδα αλλά και σε πολλές χώρες όπως στην Ισπανία,
την Γαλλία, την Γερμανία και το Βέλγιο όπου αναγνωρίστηκε το εξαιρετικό της ταλέντο και της απονεμήθηκαν τιμητικές διακρίσεις και βραβεία όπως αυτή του
δήμου του Μον Πελιέ της Γαλλίας. Συνεργάστηκε με καταξιωμένους καλλιτέχνες στον χώρο του τραγουδιού όπως τον Δώρο Γεωργιάδη, τον Ηλία Ανδριόπουλο , τον
Δημήτρη Λάγιο και πολλές άλλες συνεργασίες με την συμμετοχή της σε συναυλίες και περιοδείες. Καθοριστική συμβολή στην καλλιτεχνική της καριέρα είχε ο πιανίστας
και μουσικοσυνθέτης Κώστας Κοσμίδης σύζυγος της στην συνέχεια όπου την συνόδευε στις συναυλίες που έδινε. Η δισκογραφική της παρουσία ξεκίνησε το 1969
στον δίσκο του Δώρου Γεωργιάδη - I'm gonna fall in love, το 1977 στον δίσκο «όχι» ερμηνεύοντας τραγούδια σε σύνθεση του Κώστα Κοσμίδη και σε στίχους του
Ηλία Μαργιόλαενώ το 1978 θα κυκλοφορήσει ο δίσκος «κυνηγημένα μεσημέρια»πάλι με τους ίδιους συντελεστές. Η ευαισθησία της ως άνθρωπος και καλλιτέχνης δεν
θα μπορούσε να την αφήσει ανεπηρέαστη από τους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες της εποχής της για τον εκδημοκρατισμό της χώρας ,ισότητα και κοινωνική
δικαιοσύνης αλλά και την χειραφέτηση των ατόμων με πρόβλημα όρασης από το εκκλησιαστικό κατεστημένο της εποχής για την κοινωνική τους ένταξη. Τραγούδησε
σε αναρίθμητες συναυλίες πολιτικής και κοινωνικής διαμαρτυρίας σε ολόκληρη την χώρα αλλά και στο εξωτερικό ενώ εμφανίστηκε στην μεγάλη συναυλία στο γήπεδο
του Πανιονίου τον Ιούνιο του 1976 με σκοπό την προβολή του Αγώνα των τυφλών. Βιοποριστικά εργάστηκε στην ΔΕΗ όπου συμμετείχε στην χορωδία της επιχείρησης
ενώ ήταν από τα πλέον ενεργά μέλη της χορωδίας του Εθνικού συμβουλίου τυφλών Ελλάδος που λειτούργησε στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Ακόμη συμμετείχε στις χοροδίες της ΕΡΤ και του δήμου Ζωγράφου. Διετέλεσε ενεργό
μέλος του Πανελλήνιου σύνδέσμου τυφλών όπως και του φάρου τυφλών της Ελλάδος με ανιδιοτελή και συνεχή προσφορά σε πλήθος δράσεων που ανέπτυξαν οι οργανώσεις
συμβάλλοντας με κάθε τρόπο στην διάχυση της γνώσης και την καλυτέρευση της ζωής των τυφλών.
Του συναδέλφου Κώστα Θεοδωρόπουλου
Στις 5 Δεκεμβρίου άφησε την τελευταία της πνοή η καταξιωμένη καλλιτέχνης στο Ελληνικό τραγούδι Αφρούλα Οικονόμου. Γεννήθηκε στις 4 Νοεμβρίου του 1944
στο Παλαιό Φάληρο Αττικής. Αρχικά φοίτησε στο δημοτικό σχολείο του τότε οίκου τυφλών Καλλιθέας όπου έλαβε την βασική της εκπαίδευση στα γράμματα και την
μουσική ενώ τελείωσε τις γυμνασιακές σπουδές της στο γυμνάσιο του Παλαιού Φαλήρου. Οι δάσκαλοι και καθηγητές της από μικρή μαθήτρια είχαν διακρίνει σε
αυτή το εξαιρετικό της χάρισμα και ταλέντο στο τραγούδι. Συνέχισε και ολοκλήρωσε τις σπουδές της στην φωνητική και το λυρικό τραγούδι στο Ωδείο Αθηνών
ενώ στην συνέχεια με υποτροφία που της χορηγήθηκε παρακολούθησε μαθήματα στο ωδείο της Βαρκελόνης. Ανέπτυξε πλούσια καλλιτεχνική δραστηριότητα με εξαιρετικές
ερμηνείες στο έντεχνο αλλά και το λαϊκό Ελληνικό τραγούδι. Συμμετείχε σε πλήθος από συναυλίες σε όλη την Ελλάδα αλλά και σε πολλές χώρες όπως στην Ισπανία,
την Γαλλία, την Γερμανία και το Βέλγιο όπου αναγνωρίστηκε το εξαιρετικό της ταλέντο και της απονεμήθηκαν τιμητικές διακρίσεις και βραβεία όπως αυτή του
δήμου του Μον Πελιέ της Γαλλίας. Συνεργάστηκε με καταξιωμένους καλλιτέχνες στον χώρο του τραγουδιού όπως τον Δώρο Γεωργιάδη, τον Ηλία Ανδριόπουλο , τον
Δημήτρη Λάγιο και πολλές άλλες συνεργασίες με την συμμετοχή της σε συναυλίες και περιοδείες. Καθοριστική συμβολή στην καλλιτεχνική της καριέρα είχε ο πιανίστας
και μουσικοσυνθέτης Κώστας Κοσμίδης σύζυγος της στην συνέχεια όπου την συνόδευε στις συναυλίες που έδινε. Η δισκογραφική της παρουσία ξεκίνησε το 1969
στον δίσκο του Δώρου Γεωργιάδη - I'm gonna fall in love, το 1977 στον δίσκο «όχι» ερμηνεύοντας τραγούδια σε σύνθεση του Κώστα Κοσμίδη και σε στίχους του
Ηλία Μαργιόλαενώ το 1978 θα κυκλοφορήσει ο δίσκος «κυνηγημένα μεσημέρια»πάλι με τους ίδιους συντελεστές. Η ευαισθησία της ως άνθρωπος και καλλιτέχνης δεν
θα μπορούσε να την αφήσει ανεπηρέαστη από τους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες της εποχής της για τον εκδημοκρατισμό της χώρας ,ισότητα και κοινωνική
δικαιοσύνης αλλά και την χειραφέτηση των ατόμων με πρόβλημα όρασης από το εκκλησιαστικό κατεστημένο της εποχής για την κοινωνική τους ένταξη. Τραγούδησε
σε αναρίθμητες συναυλίες πολιτικής και κοινωνικής διαμαρτυρίας σε ολόκληρη την χώρα αλλά και στο εξωτερικό ενώ εμφανίστηκε στην μεγάλη συναυλία στο γήπεδο
του Πανιονίου τον Ιούνιο του 1976 με σκοπό την προβολή του Αγώνα των τυφλών. Βιοποριστικά εργάστηκε στην ΔΕΗ όπου συμμετείχε στην χορωδία της επιχείρησης
ενώ ήταν από τα πλέον ενεργά μέλη της χορωδίας του Εθνικού συμβουλίου τυφλών Ελλάδος που λειτούργησε στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Ακόμη συμμετείχε στις χοροδίες της ΕΡΤ και του δήμου Ζωγράφου. Διετέλεσε ενεργό
μέλος του Πανελλήνιου σύνδέσμου τυφλών όπως και του φάρου τυφλών της Ελλάδος με ανιδιοτελή και συνεχή προσφορά σε πλήθος δράσεων που ανέπτυξαν οι οργανώσεις
συμβάλλοντας με κάθε τρόπο στην διάχυση της γνώσης και την καλυτέρευση της ζωής των τυφλών.
