Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2025

Γιάννης Λεωτσάκος, συνοπτικό κίμενο του Μανώλη Μπασιά

Γιάννης Λεωτσάκος

Ανεβάζω σήμερα το συνοπτικό αυτό κείμενο για τον εκλιπόντα συνάδελφό μας Γιάννη Λεωτσάκο, επιφυλασσόμενος προσεχώς να ανεβάσω εκτενέστερο κείμενο.


Ο αείμνηστος Γιάννης Λεωτσάκος ήταν ένας συνδικαλιστής, που συνδύαζε ήθος και αγωνιστικότητα. Θυμάμαι τις ατελείωτες ώρες που έμενε στον Πανελλήνιο για να βοηθήσει τους συναδέλφους μας. 

Ήταν βράδυ κάποιες φορές και ο Γιάννης ακόμα δούλευε στο σύλλογο, άκουγε το πρόβλημα του κάθε συναδέλφου.

Πιο πολύ χρόνο, μου έλεγε, αφιερώνω στο σύλλογο από το χρόνο που αφιέρωνα στην εργασία μου.   

Όταν ήταν ακόμα εργαζόμενος στο ταχυδρομικό ταμιευτήριο είχαμε συνεργασθεί και προκαλέσαμε υπουργική απόφαση για να παίρνουν οι τυφλοί από το ταμιευτήριο χαμηλότοκα στεγαστικά δάνεια και το είχαμε πετύχει και πολλοί συνάδελφοι τότε απέκτησαν την κατοικία τους.

Και σε άλλα ζητήματα είχαμε συνεργασθεί με μεγάλη επιτυχία π.χ.  σε επεξεργασία νομοσχεδίων, που με την προσπάθειά μας έγιναν νόμοι του Κράτους, σε θέματα μουσικής ευρωπαϊκής και βυζαντινής. . Ήταν η ψυχή της μεγάλης χορωδίας του Φάρου Τυφλών, που είχε πραγματοποιήσει πολλές εκδηλώσεις ανά την Ελλάδα με τους κορυφαίους μουσικούςμ οργανοπαίκτες και ψάλτες της χώρας μας υπό τη διεύθυνση του αξέχαστου συναδέλφου μας Γιάννη Αλεξάνδρου και παλαιότερα του άλλου αξέχαστου συναδέλφου μας Χρήστου Σερέτη.

Τα ηχογραφημένα αυτά τραγούδια και ψάλματα πρέπει όλα να ανέβουν στο διαδίκτυο ως έργα μέγιστης πολιτιστικής αξίας.

Το 1996 ο Γιάννης Λεωτσάκος και ο Ηλίας Μαργιόλας από τον Πανελλήνιο σύνδεσμό μας μου πρότειναν να ασχοληθώ με το Φάρο για να βοηθήσω τον τότε Πρόεδρο Κώστα Κολοκά. Από τότε πέρασαν 30 περίπου χρόνια σκληρής εργασίας.

Τότε δημιουργήσαμε την άριστη συνεργασία των δύο φορέων για το καλό των τυφλών, που ως τότε δεν υπήρχε.

Εκ της συνεργασίας αυτής πολλά θετικά προέκυψαν για το χώρο μας.

Λυπάμαι, που δε θα μπορέσω να παραστώ στην κηδεία του, λόγω απουσίας μου τις μέρες αυτές στην Κρήτη.

Απευθύνω τα θερμά μου συλλυπητήρια στη σύζυγό του Ζωή, που υπήρξε μια σύγχρονη ηρωΐδα στο πλάι του άνδρα της, και στη θυγατέρα του Ειρήνη.  

Τον ευχαριστούμε για την αγάπη του, την καλή συνεργασία του  και την ανεκτίμητη προσφορά του. 

Εύχομαι, όσοι ασχολούνται με τους φορείς μας, να εμπνέονται από το ήθος και το παράδειγμά του.

   Αιώνια να είναι η μνήμη του.