Ο τυφλός καλλιτέχνης Αντρέα Μποτσέλι τραγούδησε ζωντανά στο
Μιλάνο
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ ΤΩΝ ΚΑΘΟΛΙΚΩΝ
Ο Αντρέα Μποτσέλι ερμήνευσε ζωντανά από τον καθεδρικό ναό
Ντου Μιλάνου για την Κυριακή του Πάσχα των Καθολικών.
H μουσική ενώνει, θεραπεύει, δίνει ελπίδα. Αυτό είναι το
μήνυμα που έστειλε ο Αντρέα Μποτσέλι με τη συναυλία του στον ιστορικό καθεδρικό
ναό του Μιλάνου, Ντουόμο.
Ο σπουδαίος τενόρος, αποδεχόμενος την πρόσκληση του δημάρχου
του Μιλάνου, Μπέμπε Σάλα, τραγούδησε στον (άδειο) ναό, το βράδυ της Κυριακής 12
Απριλίου, που εορτάζει το Πάσχα η καθολική Εκκλησία.
Η συναυλία-προσευχή του Αντρέα Μποτσέλι μεταδόθηκε ζωντανά
μέσα από το κανάλι του στο YouTube, αποτίοντας φόρο τιμής στους ανθρώπους που
έχασαν τη ζωή τους από τον Covid-19. Εστειλε ένα μήνυμα αγάπης, μια αχτίδα
φωτός στις σκοτεινές μέρες που περνούν οι χώρες που μετρούν καθημερινά
εκατοντάδες νεκρούς από τον ιό.
Η ερμηνεία του ήταν ανατριχιαστική, ενώ στο βίντεο που
προβλήθηκε ζωντανά σε όλο τον κόσμο παρουσιάστηκαν εικόνες από άδειους δρόμους
ανά τον πλανήτη, που καθήλωναν.
Ποιος είναι ο Αντρέα Μποτσέλι;
Αντρέα Μποτσέλι. Πώς ο Ιταλός τενόρος έχασε την όρασή του.
Οι γιατροί έλεγαν στη μητέρα του να κάνει άμβλωση γιατί το παιδί θα γεννιόταν
με αναπηρία
1958. Μια έγκυος γυναίκα από ένα μικρό χωριό της Τοσκάνης
εισήχθη επειγόντως στο νοσοκομείο. Είχε κρίση σκωληκοειδίτιδας. Όταν
αντιμετωπίστηκε, οι γιατροί εξέφρασαν φόβους ότι μπορεί να είχαν βλάψει το
έμβρυο.
Παρόλο που η άμβλωση ήταν απαγορευμένη και για την εκκλησία
αμάρτημα, οι γιατροί συμβούλευσαν τη μητέρα να απαλλαγεί από το παιδί. Έλεγαν
ότι το βρέφος θα γεννιόταν με κάποιου είδους αναπηρία. Η μητέρα όμως δεν τους
άκουσε και έτσι ο Αντρέα Μποτσέλι, ένας από τους σημαντικότερους τενόρους στην
ιστορία της μουσικής γεννήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 1958.
Το πρόβλημα όρασης και το ατύχημα
Ο Μποτσέλι είχε πρόβλημα όρασης εκ γενετής. Διαγνώστηκε με
γλαύκωμα και ήταν μερικώς τυφλός. Παρ’ όλα αυτά, αυτό δεν τον εμπόδισε από το
να ζει όπως κάθε άλλο παιδί της ηλικίας του.
Έμενε με την οικογένειά του σε μια μικρή φάρμα στο χωριό La
Sterza. Οι γονείς του πουλούσαν εργαλεία και έφτιαχναν κρασί. Η αγάπη του για
τη μουσική έγινε φανερή από πολύ νωρίς. Όπως έλεγε η μητέρα του, μόνο η κλασική
μουσική μπορούσε να τον ηρεμήσει. Ξεκίνησε μαθήματα πιάνου, όταν ήταν ακόμη 6
ετών. Αργότερα, έμαθε φλάουτο, σαξόφωνο, τρομπέτα, τρομπόνι, κιθάρα και ντραμς.
Μια μέρα η νταντά του χάρισε έναν δίσκο του Ιταλού τενόρου Φράνκο Κορέλι. Ο
Μποτσέλι τον λάτρεψε. Στα 7 του χρόνια, μπορούσε να ξεχωρίσει τις φωνές των πιο
διάσημων τραγουδιστών της εποχής και προσπαθούσε να τους μιμηθεί.
Η τύφλωση
Μερικά χρόνια αργότερα, όταν ήταν 12 ετών, ο Μποτσέλι είχε
πάει να παίξει ποδόσφαιρο με φίλους του. Είχε τη θέση του τερματοφύλακα. Κάποια
στιγμή η μπάλα έπεσε με δύναμη στο πρόσωπό του και στο δεξί του μάτι, από το
οποίο μπορούσε να δει το φως και τα χρώματα. Από το χτύπημα προκλήθηκε
εγκεφαλική αιμορραγία. Ο μικρός Μποτσέλι μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο. Η
κατάσταση της υγείας του σταθεροποιήθηκε, αλλά το μάτι του είχε υποστεί μεγάλη
ζημιά.
Οι γιατροί
προσπάθησαν να επαναφέρουν την όρασή του, ακόμη και με βδέλλες αλλά δεν τα
κατάφεραν. Ο Μποτσέλι τυφλώθηκε. Δεν σταμάτησε όμως, να έχει φιλοδοξίες και να
κυνηγά τα όνειρά του.
«Καθώς μεγάλωνα, όλοι μου έλεγαν «μην το κάνεις αυτό είναι
επικίνδυνο», αλλά δεν με ένοιαζε. Άμα το σκεφτούμε έτσι όλα είναι επικίνδυνα.
Μ’ αρέσει να ιππεύω άλογα. Μ’ αρέσει το ποδόσφαιρο. Έχω πάθος με το μποξ από
τότε που ήμουν παιδί, αλλά θα ήταν ανόητο εκ μέρους μου να αρχίσω να παίζω»,
είχε αναφέρει σε συνέντευξή του.
Τον ανακάλυψε ο Παβαρότι
Η πρώτη του συναυλία έγινε σε ένα γειτονικό χωριό. Το
ταλέντο του είχε αρχίσει να εκτιμάται από νωρίς. Σε ηλικία 14 ετών, ο Μποτσέλι
συμμετείχε σε έναν παιδικό διαγωνισμό μουσικής στην πόλη Βιαρέτζιο, όπου
τραγούδησε το «O sole mio». Οι κριτές τον ανέδειξαν νικητή.
Παρ’ όλα αυτά, μόλις
τελείωσε το σχολείο, πήγε να σπουδάσει νομικά στο Πανεπιστήμιο της Πίζας. Τα
βράδια έπαιζε πιάνο σε μπαρ για να βγάζει χρήματα και να μπορεί να πληρώσει τα
φωνητικά που έκανε. Εκεί γνώρισε και την μελλοντική σύζυγό του, Ενρίκα Σενζάτι,
με την οποία έκανε δυο γιους.
Για ένα χρόνο εργάστηκε ως δικηγόρος, μέχρι που το 1992 ο
ροκ καλλιτέχνης Τσούκερο έστειλε στον Λουτσιάνο Παβαρότι ένα ντέμο του
τραγουδιού Miserere, στο οποίο τραγουδούσε με τον Μποτσέλι. Ο Παβαρότι
εντυπωσιάστηκε με τη φωνή του και του είπε ότι το τραγούδι έπρεπε να το
ηχογραφήσει επισήμως με τον Μποτσέλι και όχι με εκείνον.
«Ευχαριστώ που έγραψες ένα τόσο ωραίο τραγούδι. Αλλά δεν
χρειάζεται εμένα για να το τραγουδήσω. Άσε τον Αντρέα να το τραγουδήσει μαζί
σου. Δεν θα βρεις καλύτερον», του είχε απαντήσει ο Παβαρότι. Κι έτσι έκανε. Το
τραγούδι έγινε γνωστό σε όλη την Ευρώπη.
Παρόλο που ήταν ήδη 34 χρόνων, αυτό το ντέμο του άλλαξε τη
ζωή και από δικηγόρος μετατράπηκε σε τενόρος.
Ο Παβαρότι τον κάλεσε να τραγουδήσει σε μια ετήσια
φιλανθρωπική συναυλία. Το ταλέντο του αναγνωρίστηκε. Το πρώτο του άλμπουμ II
Mare Calmo Della Sera έγινε πλατινένιο στην Ιταλία και το δεύτερο Bocelli διπλά
πλατινένιο.
Ηχογράφησε συνολικά
22 άλμπουμ. Εκτός από τον Παβαρότι και άλλους μεγάλους τενόρους, ο Μποτσέλι
τραγούδησε και με ποπ τραγουδιστές όπως η Σελίν Ντιόν, με την οποία τραγούδησε
το «Prayer» και πάντρεψε την κλασική με τη σύγχρονη μουσική.
Έχει τιμηθεί με το
«Τάγμα της Αξίας» της ιταλικής δημοκρατίας. Το όνομά του έχει μπει σε αστέρι
στη Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλιγουντ.
Έχει συμπεριληφθεί
στο βιβλίο με τα Ρεκόρ Γκίνες, γιατί τα τραγούδια του κατείχαν τις τρίτες
πρώτες θέσεις των αμερικανικών τσαρτς ταυτόχρονα. Έχει τιμηθεί με περισσότερα
από 25 μουσικά βραβεία. Η φωνή του λατρεύτηκε από το κοινό και τους κριτές και
το όνομα του Μποτσέλι φιγουράρει στα μεγαλύτερα θέατρα του κόσμου. Όπως είχε
πει και η Σελίν Ντιόν «Αν ο θεός είχε φωνή, θα ακουγόταν σαν τον Μποτσέλι».
