Και τυπικά η κατάργηση του άρθρου 407 του Ποινικού Κώδικα για την επαιτεία
www.e-nomothesia.gr
Το ζήτημα είναι εμείς πώς σταματάμε τους δικούς μας επαίτες; Τι κάνουμε με όλους αυτούς;
Και τυπικά η κατάργηση του άρθρου 407 του Ποινικού Κώδικα για την επαιτεία
Με το άρθρο 23 του Νόμου 4571/2018 που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 186/Α/30-10-2018 καταργήθηκε το άρθρο 407 του Ποινικού Κώδικα για την επαιτεία.
Για τη διάταξη της κατάργησης της επαιτείας είχε κατατεθεί σχετική τροπολογία απο τους Βουλευτές κ.Παρασκευόπουλο, κ. Τσίρκα καικ. Χριστοδουλοπούλου. Με την τροπολογία προτάθηκε η κατάργηση του εν λόγω άρθρου του Ποινικού Κώδικα, μετά τις έντονες αντιδράσεις μουσικών του δρόμου και καλλιτεχνών με αφορμή την πρόσφατη προσαγωγή μουσικού στη Θεσσαλονίκη.
Ο Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην Υπουργόςκ. Νικόλαος Παρασκευόπουλος είπε στη Βουλή:
"Η διάταξη του άρθρου 407 για την επαιτεία υπάρχει εξ αρχής στον Ποινικό Κώδικα από το 1950 και δέχεται κριτική για την ύπαρξή της, σχεδόν έκτοτε. Ήδη στο βιβλίο του για τη διαλεκτική έννοια των έννομων αγαθών ο Καθηγητής Μανωλεδάκης έγραφε ότι πρέπει να αποποινικοποιηθεί αυτή η πράξη, γιατί δεν προσβάλλει κανένα έννομο αγαθό, δεν θέτει σε κίνδυνο τρίτους ανθρώπους και εν πάση περιπτώσει μπορεί να προκαλεί μια αισθητική ενόχληση ίσως σε κάποιους ανθρώπους, αλλά το Ποινικό Δίκαιο είναι ένα έσχατο μέσο επέμβασης της κοινωνίας και βαρύ, με κυρώσεις που είναι στερητικές της ελευθερίας, προσβλητικές της περιουσίας και δεν επιτρέπεται στην περίπτωση της επαιτείας αυτό να συντρέχει. Επιπλέον, είναι και κακότεχνη μια διάταξη που στηρίζεται στην ποινικοποίηση του φρονήματος.
Παρόλα αυτά, η διάταξη για πολλά χρόνια επιβίωνε στην ελληνική ποινική νομοθεσία, γιατί ήταν περίπου σε αχρησία, δεν είχε ασχοληθεί η ελληνική πολιτεία ιδιαίτερα με την καταστολή πράξεων επαιτείας, οι οποίες αντιμετωπίζονται πιο πολύ με κοινωνικά μέσα ή και διοικητικά πολλές φορές, παρά με ποινικά.
Ωστόσο, τις τελευταίες ημέρες είχαμε ένα φαινόμενο αθρόων προσαγωγών στην Αστυνομία και κάποιων συλλήψεων, απ’ όσο άκουσα, μουσικών του δρόμου σε κάποιες περιοχές της χώρας και μάλιστα στη Θεσσαλονίκη. Έτσι, το πρόβλημα έγινε διπλό. Από τη μία πλευρά, έχουμε την ποινικοποίηση μιας πράξης, η οποία δεν θέτει σε κίνδυνο ή δεν προσβάλλει τρίτους και από την άλλη πλευρά, είχαμε και ένα φαινόμενο καταστολής του πολιτισμού, διότι βεβαίως το φαινόμενο της εκτέλεσης της μουσικής στους δρόμους είναι ένα πολιτιστικό φαινόμενο. Η μουσική ομορφαίνει τις γειτονιές, τις πόλεις, όλοι οι πολυταξιδεμένοι ή έστω και οι λίγο ταξιδεμένοι έχουν δει και σε άλλες πόλεις πώς αυτό το φαινόμενο…"
Το άρθρο 407 του Ποινικού Κώδικα, που καταργήθηκε προέβλεπε ότι "όποιος επαιτεί από φυγοπονία ή φιλοχρηματία ή κατά συνήθεια τιμωρείται με κράτηση έως έξι (6) μήνες ή με πρόστιμο έως τρεις χιλιάδες (3.000) ευρώ. H χρηματική ποινή μπορεί να επιβληθεί και μαζί με την ποινή της κράτησης".
www.e-nomothesia.gr
Το ζήτημα είναι εμείς πώς σταματάμε τους δικούς μας επαίτες; Τι κάνουμε με όλους αυτούς;
Και τυπικά η κατάργηση του άρθρου 407 του Ποινικού Κώδικα για την επαιτεία
Με το άρθρο 23 του Νόμου 4571/2018 που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 186/Α/30-10-2018 καταργήθηκε το άρθρο 407 του Ποινικού Κώδικα για την επαιτεία.
Για τη διάταξη της κατάργησης της επαιτείας είχε κατατεθεί σχετική τροπολογία απο τους Βουλευτές κ.Παρασκευόπουλο, κ. Τσίρκα καικ. Χριστοδουλοπούλου. Με την τροπολογία προτάθηκε η κατάργηση του εν λόγω άρθρου του Ποινικού Κώδικα, μετά τις έντονες αντιδράσεις μουσικών του δρόμου και καλλιτεχνών με αφορμή την πρόσφατη προσαγωγή μουσικού στη Θεσσαλονίκη.
Ο Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην Υπουργόςκ. Νικόλαος Παρασκευόπουλος είπε στη Βουλή:
"Η διάταξη του άρθρου 407 για την επαιτεία υπάρχει εξ αρχής στον Ποινικό Κώδικα από το 1950 και δέχεται κριτική για την ύπαρξή της, σχεδόν έκτοτε. Ήδη στο βιβλίο του για τη διαλεκτική έννοια των έννομων αγαθών ο Καθηγητής Μανωλεδάκης έγραφε ότι πρέπει να αποποινικοποιηθεί αυτή η πράξη, γιατί δεν προσβάλλει κανένα έννομο αγαθό, δεν θέτει σε κίνδυνο τρίτους ανθρώπους και εν πάση περιπτώσει μπορεί να προκαλεί μια αισθητική ενόχληση ίσως σε κάποιους ανθρώπους, αλλά το Ποινικό Δίκαιο είναι ένα έσχατο μέσο επέμβασης της κοινωνίας και βαρύ, με κυρώσεις που είναι στερητικές της ελευθερίας, προσβλητικές της περιουσίας και δεν επιτρέπεται στην περίπτωση της επαιτείας αυτό να συντρέχει. Επιπλέον, είναι και κακότεχνη μια διάταξη που στηρίζεται στην ποινικοποίηση του φρονήματος.
Παρόλα αυτά, η διάταξη για πολλά χρόνια επιβίωνε στην ελληνική ποινική νομοθεσία, γιατί ήταν περίπου σε αχρησία, δεν είχε ασχοληθεί η ελληνική πολιτεία ιδιαίτερα με την καταστολή πράξεων επαιτείας, οι οποίες αντιμετωπίζονται πιο πολύ με κοινωνικά μέσα ή και διοικητικά πολλές φορές, παρά με ποινικά.
Ωστόσο, τις τελευταίες ημέρες είχαμε ένα φαινόμενο αθρόων προσαγωγών στην Αστυνομία και κάποιων συλλήψεων, απ’ όσο άκουσα, μουσικών του δρόμου σε κάποιες περιοχές της χώρας και μάλιστα στη Θεσσαλονίκη. Έτσι, το πρόβλημα έγινε διπλό. Από τη μία πλευρά, έχουμε την ποινικοποίηση μιας πράξης, η οποία δεν θέτει σε κίνδυνο ή δεν προσβάλλει τρίτους και από την άλλη πλευρά, είχαμε και ένα φαινόμενο καταστολής του πολιτισμού, διότι βεβαίως το φαινόμενο της εκτέλεσης της μουσικής στους δρόμους είναι ένα πολιτιστικό φαινόμενο. Η μουσική ομορφαίνει τις γειτονιές, τις πόλεις, όλοι οι πολυταξιδεμένοι ή έστω και οι λίγο ταξιδεμένοι έχουν δει και σε άλλες πόλεις πώς αυτό το φαινόμενο…"
Το άρθρο 407 του Ποινικού Κώδικα, που καταργήθηκε προέβλεπε ότι "όποιος επαιτεί από φυγοπονία ή φιλοχρηματία ή κατά συνήθεια τιμωρείται με κράτηση έως έξι (6) μήνες ή με πρόστιμο έως τρεις χιλιάδες (3.000) ευρώ. H χρηματική ποινή μπορεί να επιβληθεί και μαζί με την ποινή της κράτησης".
