ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΜΑΡΙΑ ΜΩΡΑΙΤΑΚΗ
Του Μανώλη Μπασιά
Αγαπητοί φίλοι,
Με οδύνη ψυχής σας πληροφορώ ότι η συνάδελφος Μαρία Μωραϊτάκη χθες 8.3.2022 έφυγε από κοντά μας. Αυτή τη στιγμή κηδεύεται στο χωριό της.
Ήταν από τη Λιγόρτυνο Μονοφατσίου του νομού Ηρακλείου.
Το χωριό της ήταν γεμάτο από ελιές και αμπέλια και ήταν κτισμένο στην κορυφή λόφου με ωραία θέα προς την πεδιάδα της Μεσαράς.
Εκεί το 1949 γεννήθηκε η Μαρία ή, όπως οι περισσότεροι την ξέραμε, Μαρίκα Μωραϊτακη. Πολύ νωρίς παρουσίασε πρόβλημα με την όρασή της και το 1959 οι γονείς της την έφεραν στον Οίκο Τυφλών της Καλλιθέας.
Εκεί τελείωσε το δημοτικό και παρακολούθησε μαθήματα χειροτεχνίας.
Αργότερα παρακολούθησε τη σχολή τηλεφωνητών του Φάρου Τυφλών της Ελλάδος και με φροντίδα του ίδιου φορέα διορίστηκε τηλεφωνήτρια στο πανεπιστήμιο της Κρήτης, αρχικά στο Ρέθυμνο και κατόπιν στο Ηράκλειο, όπου υπηρετούσαν ο Γιάννης Ζαχαριουδάκης και άλλλοι συνάδελφοι μας.
Ήταν μια πολύ καλή συνάδελφος και πολλές φορές μας έφερνε σε επικοινωνία με καθηγητές του πανεπιστημίου, που μας βοηθούσαν στην επίλυση πολλών προβλημάτων μας.
Η ίδια δεν είχε δημιουργήσει οικογένεια, αλλά όσους φίλους της είχαν παιδιά, τους εφοδίαζε με πλεκτά, που έπλεκε με τα χεράκια της τις ελεύθερες ώρες της.
Διαρκώς επικοινωνούσε με το Φάρο Τυφλών και μας ρωτούσε για την αναπηρική νομοθεσία, για τα βιβλία που γράφονται ηχητικά και braille, γιατί της άρεσε πολύ να μελετά τα βιβλία, που υπάρχουν στις πλούσιες βιβλιοθήκες του Φάρου Τυφλών.
Προ μηνός μου τηλεφώνησε και με παρακάλεσε να της στείλουμε το ψαλτήρι στη γραφή των τυφλών και της το στείλαμε.
Δεν πιστεύω πως το βιβλίο πρόλαβε να φθάσει και η Μαρίκα έφυγε από κοντά μας, εντελώς αναπάντεχα, αιφνιδιάζοντας όλους μας.
Θα θυμόμαστε για πάντα την ευγένειά της, την καλοσύνη της και το χαμόγελο της.
Εύχομαι ολόψυχα ο Θεός να την αναπαύσει μετά των Αγίων του.
