ΦΟΡΟΥΜ των Α.ΜΕ.Α
ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΡΟΣΒΑΣΙΜΟΤΗΤΑΣ
Η «Εθνική Αρχή Προσβασιμότητας» θα έπρεπε να είναι
ανεξάρτητη αρχή, γιατί και η εκάστοτε Κυβέρνηση πρέπει να είναι κρινόμενη και
ελεγχόμενη. Επίσης υπάρχει ο φόβος σε κάποια επόμενη κυβερνητική αλλαγή να καταργηθεί.
Επί της ουσίας τώρα είναι ένα ακόμη γνωμοδοτικό όργανο,
χωρίς αποφασιστικές αρμοδιότητες κάτω από την επιρροή και με την σύμπραξη της
ΕΣΑμεΑ, όπως συνέβη και με τον ν.4488/2017 και με το «Παρατηρητήριο Θεμάτων
Αναπηρίας» της ΕΣΑμεΑ που έγινε το 2016 προϋπολογισμού 1.500.000 ευρώ. Είχε
προηγηθεί η σύσταση ενός ακόμη «Εθνικού Παρατηρητηρίου Ατόμων με Αναπηρίες» της
ΕΣΑμεΑ με τον ν.3106/2003 με σχεδόν παραπλήσιες αρμοδιότητες και στόχους με την
«Εθνική Αρχή Προσβασιμότητας» το οποίο στην ουσία τίποτε δεν προσέφερε ως το
2011 που καταργήθηκε.
Κατά την άποψή μας μεγάλη βοήθεια και λύση στα προβλήματα
των ΑμεΑ θα προσέφερε η σύσταση «ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΗΡΙΑ», όπως έχουν
οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες και δυστυχώς δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Το «ΚΕΝΤΡΟ»
θα είχε επί μέρους ινστιτούτα - τομείς ενδιαφέροντος, όπως για την πρόσβαση στο
περιβάλλον, τις μεταφορές, την αποκατάσταση, την έρευνα, τις νέες
υποστηρικτικές τεχνολογίες, την εργασία, την αυτόνομη διαβίωση κ.α.
Όπου υπάρχουν τέτοια κέντρα έχουν προσφέρει και στην
οικονομία των χωρών τους, γιατί έχουν επιτύχει την αποϊδρυματοποίηση των ατόμων
με βαριές αναπηρίες, την καλύτερη ένταξη τους σε προστατευόμενες δομές, την
απλοποίηση των διαδικασιών παροχής τεχνικών βοηθημάτων και την ανάπτυξη
τεχνολογίας και βιομηχανίας αποκατάστασης.
Και ενώ τώρα στην χώρα μας όλοι μιλούν για την σημασία της
πρόσβασης, δεν υπάρχει καμμία τεχνική υπηρεσία στο Ελληνικό Δημόσιο που θα
ασχολείται με αυτή, θα επιλύει προβλήματα και θα συντάσσει ή επιβλέπει μελέτες
και προδιαγραφές.
Η σύσταση και λειτουργία του ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΜΕΛΕΤΩΝ ΓΙΑ ΑμεΑ εν
μέρει κάλυψε την έλλειψη αντίστοιχου κέντρου στην χώρα μας. Η δράση του είχε
απολύτως θετικά αποτελέσματα γιατί βελτίωσε την πρόσβαση στο δομημένο
περιβάλλον και εισήγαγε την νέα φιλοσοφία του «Καθολικού Σχεδιασμού» ή του
«Σχεδιασμού για όλους» (Universal Design). Επίσης κάλυψε εν μέρει την ανυπαρξία
ειδικού μαθήματος για την πρόσβαση στις Αρχιτεκτονικές Σχολές της χώρας μας
(δυστυχώς ακόμη δεν υπάρχει σχετικό μάθημα),
Το Γραφείο Μελετών για Άτομα με Αναπηρία είχε συσταθεί και
λειτουργήσει από το 1985 στο Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. (αργότερα ΥΠΕΚΑ και τώρα ΥΠΕΝ) με
πρωτοβουλία και προσωπική εποπτεία της αρχιτέκτονος (+) Αργυρώς Λεβέντη. Από το
«Γραφείο»
εκπορεύτηκαν, μέχρι και την κατάργησή του, όλες οι προδιαγραφές
και νομοθετικές ρυθμίσεις σχετικά με την πρόσβαση και εξυπηρέτηση των ΑμεΑ στο
περιβάλλον, ενώ παράλληλα είχε αναπτύξει, με τα περιορισμένα μέσα που διέθετε,
πολλές δράσεις σχετικά με την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση υπηρεσιών, φορέων,
μηχανικών και κοινού σχετικά με την σωστή εφαρμογή της πρόσβασης και των
ωφελειών που προκύπτουν για όλους τους κατοίκους της Χώρας από την ύπαρξή της.
Και ενώ είχε αναπτύξει την τόσο σημαντική αυτή δραστηριότητα και προσφορά,
καταργήθηκε αναίτια τον Οκτώβριο του 2014.
Πρέπει λοιπόν να συσταθεί τεχνική υπηρεσία στο ΥΠΕΝ με
αποκλειστική αρμοδιότητα την πρόσβαση στο φυσικό και δομημένο περιβάλλον. Ακόμη
καλύτερα θα ήταν η σύσταση ειδικής ή γενικής γραμματείας ή το κορυφαίο, η
σύσταση υπουργείου για την αναπηρία στο οποίο θα ενταχθεί και η υπόψη
γραμματεία. Οι Ελληνικές κυβερνήσεις μας έχουν συνηθίσει στην κατάργηση ή και
στη σύσταση πολλές φορές νέων υπουργείων όπως π.χ. πρόσφατα με το Υπουργείο
Μετανάστευσης και Ασύλου που συστάθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2020. Το 2016 είχε
συσταθεί το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής, αλλά είχε καταργηθεί στις 8
Ιουλίου 2019.
Τα προβλήματα των ΑμεΑ χρονίζουν στη χώρα μας και πολλές φορές χειροτερεύουν αντί να καλυτερεύουν παρά τις εξαγγελίες και τις όποιες προσπάθειες, αυτό σημαίνει ότι κάτι δεν κάνουμε σωστά και ότι με ημίμετρα λύση δεν δίνεται. Το να συσταθεί λοιπόν ένα υπουργείο που θα προσφέρει υπηρεσίες και θα βελτιώσει την ποιότητα ζωής περίπου 1.200.000 ανθρώπων είναι πιστεύω η καλύτερη και πλέον πρόσφορη απάντηση στα μεγάλα, ούτως ή άλλως προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι με αναπηρίες
