Αλλαγές στο καθεστώς των Δελτίων Στάθμευσης ΑμεΑ μετά από κοινοβουλευτική παρέμβαση της Κ. Σπυριδάκη

Αλλαγές στο καθεστώς των Δελτίων Στάθμευσης ΑμεΑ μετά από κοινοβουλευτική παρέμβαση της Κ. Σπυριδάκη

Η απάντηση του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών στην κοινοβουλευτική Ερώτηση που κατατέθηκε από τη Βουλευτή Λασιθίου του ΠΑΣΟΚ, Κατερίνα Σπυριδάκη, για τα Δελτία Στάθμευσης ΑμεΑ ανοίγει τον δρόμο για ουσιαστικές διορθώσεις στο ισχύον πλαίσιο.

Στην εν λόγω Ερώτηση, η κα Σπυριδάκη ανέδειξε συγκεκριμένες και σοβαρές στρεβλώσεις που δημιούργησε η πρόσφατη εγκύκλιος του Υπουργείου, η οποία συνέδεε τη χορήγηση του Δελτίου Στάθμευσης με την κυριότητα του οχήματος και μάλιστα με περιορισμό στον έναν εκ των δύο γονέων. Πρόκειται για έναν όρο που δεν προβλέπεται ούτε από το ευρωπαϊκό δίκαιο ούτε από τη διεθνή πρακτική και ο οποίος, στην πράξη, αλλοίωνε τη φύση του δικαιώματος, μετατρέποντάς το από ατομική διευκόλυνση κινητικότητας σε ένα γραφειοκρατικό φίλτρο.

Στην Ερώτηση τεκμηριώθηκε ότι το Δελτίο Στάθμευσης ΑμεΑ δεν αφορά το όχημα, αλλά το ίδιο το άτομο με αναπηρία. Ότι αποτελεί προσωποπαγές δικαίωμα, συνδεδεμένο με την ανάγκη μετακίνησης, αυτονομίας και κοινωνικής συμμετοχής, και όχι με ιδιοκτησιακές ή οικογενειακές ρυθμίσεις. Αναδείχθηκε επίσης ότι ο συγκεκριμένος περιορισμός δημιουργούσε πραγματικά εμπόδια στην καθημερινότητα οικογενειών, ανηλίκων και εξαρτώμενων ατόμων με αναπηρία, οδηγώντας σε άνιση μεταχείριση και πρακτικό αποκλεισμό.

Παράλληλα, επισημάνθηκε ότι η εγκύκλιος ερχόταν σε αντίθεση με το ευρωπαϊκό πλαίσιο και τις Οδηγίες (ΕΕ) 2024/2841 και 2024/2842, καθώς και με τη Σύμβαση του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία, οι οποίες αντιμετωπίζουν την κάρτα στάθμευσης ως ατομικό και φορητό δικαίωμα, αναγνωριζόμενο ανεξαρτήτως του ποιος είναι ο οδηγός ή ο ιδιοκτήτης του οχήματος.

Στην απάντησή του, το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών δηλώνει ότι «βρίσκεται σε διαδικασία έκδοσης νέας εγκυκλίου, πλήρως εναρμονισμένης με το ευρωπαϊκό πλαίσιο», προαναγγέλλοντας ουσιαστικά την κατάργηση του περιορισμού περί κυριότητας οχήματος. Παράλληλα, αναφέρει ότι προχωρά σε «επανεξέταση του εθνικού κανονιστικού πλαισίου για τα Δελτία Στάθμευσης ΑμεΑ, με στόχο το μέτρο να αφορά αποκλειστικά το άτομο με αναπηρία και να αναγνωρίζεται ως προσωποπαγές και καθολικό δικαίωμα».

Η εξέλιξη αυτή αποτελεί έμπρακτη αναγνώριση των προβλημάτων που τέθηκαν στην κοινοβουλευτική παρέμβαση της κας Σπυριδάκη και δείχνει ότι η διοίκηση υποχρεώνεται να επανεξετάσει ρυθμίσεις που δεν λειτουργούν στην πράξη. Χωρίς αυτή την παρέμβαση, οι συγκεκριμένες στρεβλώσεις θα συνέχιζαν να επιβαρύνουν την καθημερινότητα των πολιτών με αναπηρία και των οικογενειών τους.

«Τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται ως τεχνική λεπτομέρεια ή ως διοικητική υποσημείωση. Η προσβασιμότητα και η κινητικότητα δεν είναι προνόμια, αλλά βασικές προϋποθέσεις ισότητας και αξιοπρέπειας. Η πίεση, ωστόσο, δεν σταματά εδώ. Αναμένουμε την άμεση έκδοση της νέας εγκυκλίου, με σαφές και καθαρό περιεχόμενο, χωρίς ασάφειες ή «παραθυράκια», και κυρίως την ουσιαστική εφαρμογή της στην πράξη. Γιατί η πραγματική αξιολόγηση κάθε πολιτικής γίνεται στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων και όχι στις διατυπώσεις των εγγράφων», δήλωσε κλείνοντας η Βουλευτής Λασιθίου.

Πηγή: https://creta24.gr 

Για τη μεγάλη γιορτή των Χριστουγέννων, που ανατέλλει, στέλνω τις θερμές ευχές μου σε όλους τους συγγενείς μου, τους συμπατριώτες μου, τους συναδέλφους και τους φίλους μου. Να έχετε όλοι σας υγεία και χαρά και με το καλό να δεχθείτε και τον καινούργιο χρόνο 2026. Χρόνια πολλά Χρόνια καλά Χρόνια γεμάτα Υγεία και του Χριστού η Γέννηση να φέρει ευτυχία! Τις ευχές μου τις συνοδεύω με τα πιο κάτω κάλαντα της Κρήτης, που έλαβα από τη σελίδα ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ Κρητικά κάλαντα Χριστουγέννων Καλήν εσπέραν άρχοντες, αν είναι ορισμός σας Χριστού τη θεία Γέννηση να πω στ' αρχοντικό σας. Χριστός γεννάται σήμερον εν Βηθλεέμ τη πόλη οι ουρανοί αγάλλουσι χαίρετ' η κτίσις όλη. Εντός σπηλαίου τίκτεται, εν φάτνη των αλόγων ο Βασιλεύς των ουρανών και ποιητής των όλων. Εκ της Περσίας έρχονται τρεις μάγοι με τα δώρα άστρο λαμπρό τους οδηγεί χωρίς να λείψει ώρα. Φτάσαντες εις Ιερουσαλήμ με πόθον ερωτώσι πού εγεννήθη ο Χριστός να πάν να τον ευρώσι! Διά Χριστόν ως ήκουσε ο βασιλεύς Ηρώδης αμέσως εταράχθηκε έγινε θηριώδης. Ότι πολλά φοβήθηκε διά τη βασιλεία μην του την πάρει ο Χριστός και χάσει την αξία. Κράζει τους μάγους και ρωτά πού ο Χριστός γεννάται; Εις Βηθλεέμ ηξεύρομεν ως η γραφή διηγάται. Γεννάται κι αναθρέφεται με μέλι και με γάλα το μέλι τρών οι άρχοντες το γάλα οι αφεντάδες και στο μελισσοβότανο να λούζονται οι κυράδες. Κερά ψηλή κερά λιγνή κερά καμαροφρύδα κερά μου τον υγιόκα σου και τον πρωτότοκό σου για λούστονε για χτένιστον για στείλτον στο σχολειό του να τονε δείρει ο δάσκαλος με τρία κλωνάρια μόσχο και να του σκούξουν τα παιδιά: μωρέ μοσκοδαρμένε μωρέ και πούν' τα γράμματα, μωρέ και πουν ο νούς σου; Κερά καμαροτράχηλη και φεγγαρομαγούλα και κρουσταλίδα του γιαλού και πάχνη από τα δέντρα Aπού τον έχεις τον υγιό το μοσχοκανακάρη λούζεις τον και χτενίζεις τον και στο σχολειό τον πέμπεις. Κι ο δάσκαλος τον έδειρε μ' ένα χρυσό βεργάλι και η κυρά δασκάλισσα με το μαργαριτάρι. Έχετε γιο στα γράμματα που σέρνει το κοντύλι να του τ΄ αξώσει ο Θεός να βάλει πετραχήλι. Επόμαμε του γιόκα σας να πούμε και τση κόρης έχετε κόρη όμορφη γραμματικός τη θέλει μ' αν είναι και γραμματικός πολλά προυκιά γυρεύγει. Είπαμε δα για την κερά ας πούμε και τση βάγιας άψε βαγίτσα το κερί, άψε και το διπλέρι σ' και κάτσε και ντουσούντισε ήντα θα μασ-ε φέρεις. Για απάκι, για λουκάνικο, για χοιρινό κομμάτι κι από τον πείρο του βουτσού να πιούμε μια γεμάτη. Κι από τη μαύρη όρνιθα κιανένα αυγουλάκι κι αν το΄χει κάνει η γαλανή ας είναι ζευγαράκι κι από το πιθαράκι σου λάδι ένα κουρουπάκι κι αν είναι κι ακροπλιάτερο βαστούμε και τ' ασκάκι. Φέρε πανιέρι κάστανα, πανιέρι λεπτοκάρυα και φέρε και γλυκό κρασί να πιούν τα παλληκάρια Κι αν είναι με το θέλημα άσπρη μου περιστέρα, Ανοίξετε την πόρτα σας να πούμε «καλησπέρα». ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ Joanna Sfakianaki - Dimitriadou Το Κλειδί της Φάτνης, μια χριστουγεννιάτικη ιστορία. Ο παπα-Λουκάς υπηρετούσε σε μια μικρή ενορία ενός ορεινού χωριού. Τα Χριστούγεννα για εκείνον ήταν η πιο κουραστική, αλλά και η πιο φωτεινή μέρα του χρόνου. Μετά την πανηγυρική Λειτουργία, όταν οι πιστοί έφυγαν για τα στρωμένα τραπέζια τους, ο παπα-Λουκάς έμεινε μόνος να σβήσει τα κεριά. Καθώς ετοιμαζόταν να κλειδώσει τη βαριά ξύλινη πόρτα, είδε μια σκιά να κάθεται στα σκαλιά. Ήταν ένας ξένος, ταλαιπωρημένος, με ρούχα που δεν άντεχαν το χιόνι της Πίνδου. — «Ευλόγησον, πάτερ», ψιθύρισε ο άντρας. «Δεν ζητώ χρήματα. Απλώς μια γωνιά να ζεσταθώ για λίγο. Όλες οι πόρτες στο χωριό είναι κλειστές γιατί γιορτάζουν οικογενειακά». Ο παπα-Λουκάς κοίταξε το ρολόι του. Η πρεσβυτέρα τον περίμενε με τη ζεστή σούπα και τα εγγόνια του. Όμως, κοιτάζοντας την εικόνα της Γέννησης, θυμήθηκε πως ούτε για την Παναγία υπήρχε «τόπος εν τω καταλύματι». — «Έλα μαζί μου, παιδί μου», του είπε απλά. Δεν τον πήγε στο σπίτι του – ήξερε πως ο ξένος ένιωθε αμήχανα. Τον οδήγησε στο μικρό αρχονταρίκι της εκκλησίας, άναψε τη σόμπα και του έφερε ένα πιάτο φαγητό από το δικό του σπιτικό. Κάθισαν οι δυο τους για ώρα. Ο παπα-Λουκάς δεν έκανε κήρυγμα. Απλώς άκουγε. Άκουσε για την ξενιτιά, για την απώλεια, για την απελπισία. Όταν ο ξένος ζεστάθηκε και ηρέμησε, ο παπα-Λουκάς του έδωσε μια παλιά κάπα και το κλειδί του ξενώνα της κοινότητας. — «Ξέρεις, πάτερ», είπε ο άντρας φεύγοντας, «νόμιζα πως ο Χριστός γεννήθηκε πριν δύο χιλιάδες χρόνια. Απόψε κατάλαβα πως γεννιέται κάθε φορά που κάποιος ανοίγει μια πόρτα». Ο παπα-Λουκάς επέστρεψε στο σπίτι του αργά. Το φαγητό είχε κρυώσει, αλλά η καρδιά του ήταν πιο ζεστή από ποτέ. Είχε καταλάβει πως η Λειτουργία δεν τελειώνει στο «Δι’ ευχών», αλλά συνεχίζεται στον δρόμο, έξω από την πόρτα της εκκλησίας. Μια σκέψη: Η ιστορία αυτή μας διδάσκει πως ο ιερέας δεν είναι μόνο εκείνος που τελεί τα μυστήρια, αλλά εκείνος που γίνεται η γέφυρα ανάμεσα στην απελπισία και την ελπίδα

 

 

Για τη μεγάλη γιορτή των Χριστουγέννων, που ανατέλλει,  στέλνω τις θερμές ευχές μου σε όλους τους συγγενείς μου, τους συμπατριώτες μου, τους συναδέλφους και τους φίλους μου.

Να έχετε όλοι σας υγεία και χαρά και με το καλό να δεχθείτε και τον καινούργιο χρόνο 2026.

 

Χρόνια πολλά Χρόνια καλά Χρόνια γεμάτα Υγεία

και του Χριστού η Γέννηση να φέρει ευτυχία!

 

 

Τις ευχές μου τις συνοδεύω με τα πιο κάτω κάλαντα της Κρήτης,

που έλαβα από τη σελίδα ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

 

Κρητικά κάλαντα Χριστουγέννων

Καλήν εσπέραν άρχοντες, αν είναι ορισμός σας

Χριστού τη θεία Γέννηση να πω στ' αρχοντικό σας.

Χριστός γεννάται σήμερον εν Βηθλεέμ τη πόλη

οι ουρανοί αγάλλουσι χαίρετ' η κτίσις όλη.

Εντός σπηλαίου τίκτεται, εν φάτνη των αλόγων

ο Βασιλεύς των ουρανών και ποιητής των όλων.

Εκ της Περσίας έρχονται τρεις μάγοι με τα δώρα

άστρο λαμπρό τους οδηγεί χωρίς να λείψει ώρα.

Φτάσαντες εις Ιερουσαλήμ με πόθον ερωτώσι

πού εγεννήθη ο Χριστός να πάν να τον ευρώσι!

Διά Χριστόν ως ήκουσε ο βασιλεύς Ηρώδης

αμέσως εταράχθηκε έγινε θηριώδης.

Ότι πολλά φοβήθηκε διά τη βασιλεία

μην του την πάρει ο Χριστός και χάσει την αξία.

Κράζει τους μάγους και ρωτά πού ο Χριστός γεννάται;

Εις Βηθλεέμ ηξεύρομεν ως η γραφή διηγάται.

Γεννάται κι αναθρέφεται με μέλι και με γάλα

το μέλι τρών οι άρχοντες το γάλα οι αφεντάδες

και στο μελισσοβότανο να λούζονται οι κυράδες.

Κερά ψηλή κερά λιγνή κερά καμαροφρύδα

κερά μου τον υγιόκα σου και τον πρωτότοκό σου

για λούστονε για χτένιστον για στείλτον στο σχολειό του

να τονε δείρει ο δάσκαλος με τρία κλωνάρια μόσχο

και να του σκούξουν τα παιδιά: μωρέ μοσκοδαρμένε

μωρέ και πούν' τα γράμματα, μωρέ και πουν ο νούς σου;

Κερά καμαροτράχηλη και φεγγαρομαγούλα

και κρουσταλίδα του γιαλού και πάχνη από τα δέντρα

Aπού τον έχεις τον υγιό το μοσχοκανακάρη

λούζεις τον και χτενίζεις τον και στο σχολειό τον πέμπεις.

Κι ο δάσκαλος τον έδειρε μ' ένα χρυσό βεργάλι

και η κυρά δασκάλισσα με το μαργαριτάρι.

Έχετε γιο στα γράμματα που σέρνει το κοντύλι

να του τ΄ αξώσει ο Θεός να βάλει πετραχήλι.

Επόμαμε του γιόκα σας να πούμε και τση κόρης

έχετε κόρη όμορφη γραμματικός τη θέλει

μ' αν είναι και γραμματικός πολλά προυκιά γυρεύγει.

Είπαμε δα για την κερά ας πούμε και τση βάγιας

άψε βαγίτσα το κερί, άψε και το διπλέρι σ'

και κάτσε και ντουσούντισε ήντα θα μασ-ε φέρεις.

Για απάκι, για λουκάνικο, για χοιρινό κομμάτι

κι από τον πείρο του βουτσού να πιούμε μια γεμάτη.

Κι από τη μαύρη όρνιθα κιανένα αυγουλάκι

κι αν το΄χει κάνει η γαλανή ας είναι ζευγαράκι

κι από το πιθαράκι σου λάδι ένα κουρουπάκι

κι αν είναι κι ακροπλιάτερο βαστούμε και τ' ασκάκι.

Φέρε πανιέρι κάστανα, πανιέρι λεπτοκάρυα

και φέρε και γλυκό κρασί να πιούν τα παλληκάρια

Κι αν είναι με το θέλημα άσπρη μου περιστέρα,

Ανοίξετε την πόρτα σας να πούμε «καλησπέρα».

ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Joanna Sfakianaki - Dimitriadou

 

Το Κλειδί της Φάτνης, μια χριστουγεννιάτικη ιστορία.

Ο παπα-Λουκάς υπηρετούσε σε μια μικρή ενορία ενός ορεινού χωριού. Τα Χριστούγεννα για εκείνον ήταν η πιο κουραστική, αλλά και η πιο φωτεινή μέρα του χρόνου. Μετά την πανηγυρική Λειτουργία, όταν οι πιστοί έφυγαν για τα στρωμένα τραπέζια τους, ο παπα-Λουκάς έμεινε μόνος να σβήσει τα κεριά.

Καθώς ετοιμαζόταν να κλειδώσει τη βαριά ξύλινη πόρτα, είδε μια σκιά να κάθεται στα σκαλιά. Ήταν ένας ξένος, ταλαιπωρημένος, με ρούχα που δεν άντεχαν το χιόνι της Πίνδου.

— «Ευλόγησον, πάτερ», ψιθύρισε ο άντρας. «Δεν ζητώ χρήματα. Απλώς μια γωνιά να ζεσταθώ για λίγο. Όλες οι πόρτες στο χωριό είναι κλειστές γιατί γιορτάζουν οικογενειακά».

Ο παπα-Λουκάς κοίταξε το ρολόι του. Η πρεσβυτέρα τον περίμενε με τη ζεστή σούπα και τα εγγόνια του. Όμως, κοιτάζοντας την εικόνα της Γέννησης, θυμήθηκε πως ούτε για την Παναγία υπήρχε «τόπος εν τω καταλύματι».

— «Έλα μαζί μου, παιδί μου», του είπε απλά.

Δεν τον πήγε στο σπίτι του – ήξερε πως ο ξένος ένιωθε αμήχανα. Τον οδήγησε στο μικρό αρχονταρίκι της εκκλησίας, άναψε τη σόμπα και του έφερε ένα πιάτο φαγητό από το δικό του σπιτικό. Κάθισαν οι δυο τους για ώρα.

Ο παπα-Λουκάς δεν έκανε κήρυγμα. Απλώς άκουγε. Άκουσε για την ξενιτιά, για την απώλεια, για την απελπισία.

Όταν ο ξένος ζεστάθηκε και ηρέμησε, ο παπα-Λουκάς του έδωσε μια παλιά κάπα και το κλειδί του ξενώνα της κοινότητας.

— «Ξέρεις, πάτερ», είπε ο άντρας φεύγοντας, «νόμιζα πως ο Χριστός γεννήθηκε πριν δύο χιλιάδες χρόνια. Απόψε κατάλαβα πως γεννιέται κάθε φορά που κάποιος ανοίγει μια πόρτα».

Ο παπα-Λουκάς επέστρεψε στο σπίτι του αργά. Το φαγητό είχε κρυώσει, αλλά η καρδιά του ήταν πιο ζεστή από ποτέ. Είχε καταλάβει πως η Λειτουργία δεν τελειώνει στο «Δι’ ευχών», αλλά συνεχίζεται στον δρόμο, έξω από την πόρτα της εκκλησίας.

Μια σκέψη:

Η ιστορία αυτή μας διδάσκει πως ο ιερέας δεν είναι μόνο εκείνος που τελεί τα μυστήρια, αλλά εκείνος που γίνεται η γέφυρα ανάμεσα στην απελπισία και την ελπίδα 

ΜΗΝΥΜΑ ΑΥΤΟΜΑΤΟΥ ΤΗΛΕΦΩΝΗΤΗ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΤΥΦΛΩΝ 22/12/2025

ΜΗΝΥΜΑ ΑΥΤΟΜΑΤΟΥ ΤΗΛΕΦΩΝΗΤΗ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΤΥΦΛΩΝ 22/12/2025

1.

Ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Τυφλών σας ενημερώνει ότι, λόγω των εορτών των Χριστουγέννων και του Νέου Έτους, τα γραφεία μας θα παραμείνουν κλειστά στις 2 και 5 Ιανουαρίου 2026. Για την αποφυγή περιττής ταλαιπωρίας, παρακαλούμε θερμά τα μέλη και τους φίλους μας να επικοινωνούν τηλεφωνικά με το γραφείο πριν την προσέλευσή τους, καθώς το προσωπικό ενδέχεται να βρίσκεται σε άδεια. Με αυτόν τον τρόπο θα διασφαλιστεί η καλύτερη εξυπηρέτησή σας. Το Διοικητικό Συμβούλιο και οι εργαζόμενοι του Συνδέσμου, σας εύχονται από καρδιάς καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένο το νέο έτος, γεμάτο υγεία, χαρά, αγάπη και δημιουργικότητα.

2.

Η πλαστική Κάρτα Αναπηρίας εκδίδεται για πρώτη φορά και θα αποστέλλεται εντός δύο εβδομάδων με συστημένη επιστολή στη διεύθυνση που δηλώνει ο δικαιούχος. Στη συνέχεια θα ενεργοποιείται από τον κάτοχό της με τη χρήση κωδικού που θα λάβει στο κινητό του τηλέφωνο.

Με την επίδειξη της Κάρτας Αναπηρίας, οι κάτοχοί της μπορούν:

• Να εξυπηρετούνται κατά προτεραιότητα σε υπηρεσίες εξυπηρέτησης κοινού και να τούς παρέχεται κάθε απαιτούμενη διευκόλυνση.

• Να τη χρησιμοποιούν ως δικαιολογητικό αντί της πιστοποίησης αναπηρίας για τα αναγραφόμενα σε αυτήν δεδομένα.

• Επιπλέον με την κάρτα μπορούν να κάνουν χρήση των δικαιωμάτων τους σχετικά με τον πολιτισμό και τις μετακινήσεις.

Η διαδικασία έκδοσης είναι απλή και εξ ολοκλήρου ψηφιακή. Η αίτηση υποβάλλεται μέσω της Εθνικής Πύλης Αναπηρίας (https://epan.gov.gr/ ) με χρήση των κωδικών taxisnet και το ΑΜΚΑ.

Οι μεν κάτοχοι πιστοποίησης ΚΕΠΑ καταχωρούνται αυτόματα, οι δε κάτοχοι πιστοποιήσεων των ΑΣΥΕ, ΑΝΥΕ και ΑΑΥΕ θα πρέπει να υποβάλουν αίτημα ψηφιοποίησης της γνωμάτευσής τους στην αντίστοιχη επιτροπή.

Για την εξυπηρέτηση των πολιτών λειτουργεί helpdesk στο τηλέφωνο 2103007606 (ωράριο λειτουργίας: Δευτέρα – Παρασκευή, 09:00-17:00). Εναλλακτικά οι πολίτες μπορούν να στείλουν γραπτώς το ερώτημά τους στο helpdesk@epan.gov.gr .

Περισσότερες πληροφορίες στα τηλέφωνα του Συνδέσμου μας καθημερινά 8-2μμ.

3.

Σας ενημερώνουμε ότι στο Σύνδεσμο μπορείτε να προμηθευτείτε μπαστούνια τσέχικα και καναδέζικα, ζυγαριές κουζίνας στην αγγλική γλώσσα, πιεσόμετρα στα ελληνικά, ρολόγια Braille, μετρητές υγρών, περαστή βελόνων. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επικοινωνούν καθημερινά με τον κο Καραθανάση στο τηλέφωνο 210-5245001, πληκτρολογώντας το 2 για τις υπηρεσίες και στη συνέχεια το 4 για την υπηρεσία τεχνικών βοηθημάτων, ώρες 07:00-15:00.

«Προσβασιμότητα κατ’ οίκον»: Έως 31 Ιανουαρίου 2026 η υποβολή δικαιολογητικών

«Προσβασιμότητα κατ’ οίκον»: Έως 31 Ιανουαρίου 2026 η υποβολή δικαιολογητικών

Παρατείνεται έως τις 31 Ιανουαρίου 2026 η προθεσμία υποβολής δικαιολογητικών και ενστάσεων για τη β’ φάση του προγράμματος «Προσβασιμότητα κατ’ οίκον», με στόχο τη διευκόλυνση των δικαιούχων και την απλούστευση των διαδικασιών για παρεμβάσεις που ενισχύουν την αυτονομία και την ποιότητα ζωής των ατόμων με αναπηρία

Παράταση στην προθεσμία υποβολής συμπληρωματικών δικαιολογητικών για τη β’ φάση του πιλοτικού προγράμματος «Προσβασιμότητα κατ’ οίκον» ανακοίνωσε το Υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, σε συνεργασία με την ΕΕΤΑΑ.

Σύμφωνα με το δελτίο Τύπου, η νέα καταληκτική ημερομηνία μετατίθεται στις 31 Ιανουαρίου 2026, προκειμένου να δοθεί περισσότερος χρόνος στους δικαιούχους που δεν έχουν ολοκληρώσει την υποβολή των απαιτούμενων στοιχείων.

Η απόφαση εντάσσεται στο πλαίσιο της διευκόλυνσης της συμμετοχής των πολιτών και της διασφάλισης της απρόσκοπτης υλοποίησης των παρεμβάσεων που στοχεύουν στη βελτίωση της προσβασιμότητας στις κατοικίες ατόμων με αναπηρία.

Παράλληλα, το Υπουργείο υπογραμμίζει ότι η παράταση αφορά αποκλειστικά αιτήσεις που έχουν ήδη εισέλθει στη διαδικασία της β’ φάσης και βρίσκονται σε εκκρεμότητα ως προς τα δικαιολογητικά.

Δεύτερη ευκαιρία για ενστάσεις στη β’ φάση

Πέραν της παράτασης, δίνεται εκ νέου η δυνατότητα υποβολής ένστασης για τους αιτούντες που απορρίφθηκαν στη β’ φάση του προγράμματος.

Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επαναδιατυπώσουν τις ενστάσεις τους, λαμβάνοντας υπόψη τους νέους όρους και τα επικαιροποιημένα κριτήρια που έχουν τεθεί σε εφαρμογή στο πλαίσιο της απλοποίησης των διαδικασιών.

Η πρόβλεψη αυτή στοχεύει στη διόρθωση τυπικών ή διαδικαστικών αστοχιών και στην αποφυγή αποκλεισμών που δεν σχετίζονται με την ουσία των παρεμβάσεων.

Απλουστεύσεις για τα δικαιολογητικά και τις τεχνικές απαιτήσεις

Υπενθυμίζεται ότι, ήδη από προηγούμενο στάδιο, έχουν τεθεί σε ισχύ σημαντικές απλουστεύσεις με στόχο τη μείωση της γραφειοκρατίας.

Ειδικότερα, για παρεμβάσεις που αφορούν κινητό εξοπλισμό, δεν απαιτείται πλέον τεχνική έκθεση μηχανικού, ούτε δικαιολογητικά που σχετίζονται με το ακίνητο, όπως Ε1, Ε9 και συναφή έγγραφα.

Για παρεμβάσεις που δεν απαιτούν άδεια μικρής κλίμακας, στο παρόν στάδιο υποβάλλονται μόνο φωτογραφίες της υφιστάμενης κατάστασης του χώρου, ενώ η βεβαίωση του άρθρου 30 του Ν. 4495/2017 θα κατατεθεί μετά την ολοκλήρωση των εργασιών.

Πότε απαιτείται τεχνική έκθεση μηχανικού

Τεχνική έκθεση μηχανικού υποβάλλεται μόνο στις περιπτώσεις παρεμβάσεων που απαιτούν άδεια μικρής κλίμακας ή αφορούν την εγκατάσταση αναβατορίου.

Ακόμη και σε αυτές τις περιπτώσεις, η άδεια μικρής κλίμακας δεν ζητείται εξαρχής, αλλά κατατίθεται στο τελικό στάδιο της διαδικασίας, περιορίζοντας τα εμπόδια για την αρχική έγκριση.

Επιπλέον, προβλέπονται ειδικές διευκολύνσεις για παρεμβάσεις που αφορούν κωφούς και βαρήκοους, καθώς αρκετές από αυτές έχουν μεταφερθεί στην κατηγορία α’, με ηπιότερες απαιτήσεις.

Στόχος η ουσιαστική ενίσχυση της αυτονομίας

Όπως επισημαίνεται στο δελτίο Τύπου, η παράταση κρίθηκε αναγκαία προκειμένου να διευκολυνθούν οι αιτούντες των οποίων η αίτηση έχει ήδη προεγκριθεί, ώστε να προχωρήσουν έγκαιρα στις απαιτούμενες παρεμβάσεις.

Κεντρικός στόχος του προγράμματος παραμένει η ενίσχυση της αυτονομίας και η βελτίωση της ποιότητας ζωής των ατόμων με αναπηρία, μέσω στοχευμένων παρεμβάσεων προσβασιμότητας στο οικιακό τους περιβάλλον.

Το Υπουργείο τονίζει ότι θα συνεχίσει να παρακολουθεί την πορεία υλοποίησης του προγράμματος, εξετάζοντας περαιτέρω παρεμβάσεις όπου απαιτείται, ώστε να διασφαλιστεί η ισότιμη πρόσβαση και η πλήρης αξιοποίηση των διαθέσιμων πόρων.

Πηγή: www.imerisia.g 

ΣΑΤΕΑ: Σοβαρές ενστάσεις για τα Τμήματα Ένταξης – «Η συμπερίληψη δεν είναι λογιστική πράξη»

ΣΑΤΕΑ: Σοβαρές ενστάσεις για τα Τμήματα Ένταξης – «Η συμπερίληψη δεν είναι λογιστική πράξη»

Λεωνίδας Βουρλιώτης

«Λογιστική εξίσωση» η Ειδική Αγωγή: Ηχηρό «καμπανάκι» από τον ΣΑΤΕΑ για τις νέες οδηγίες – Τι αλλάζει στα Τμήματα Ένταξης

Σε «τεντωμένο σχοινί» βρίσκεται η Ειδική Αγωγή στη χώρα μας, με τους εκπαιδευτικούς του κλάδου να εξαπολύουν δριμεία επίθεση κατά του Υπουργείου Παιδείας.

Τρεις μήνες μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς, ο Σύλλογος Αποφοίτων Τμημάτων Ειδικής Αγωγής (Σ.Α.Τ.Ε.Α.) προχωρά σε μια αποκαλυπτική παρέμβαση, καταγγέλλοντας πως η πολυδιαφημισμένη «συμπερίληψη» μετατρέπεται από παιδαγωγικό δικαίωμα σε μια ψυχρή λογιστική διαχείριση πιστώσεων.

Στο επίκεντρο της κριτικής βρίσκεται το άρθρο 117 του νόμου 5224/2025 και οι διευκρινιστικές οδηγίες της Διεύθυνσης Ειδικής Αγωγής, που φαίνεται να «ψαλιδίζουν» την ουσιαστική υποστήριξη των μαθητών με αναπηρία ή ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.

Σύμφωνα με τον ΣΑΤΕΑ, το Υπουργείο προκρίνει ποσοτικά και διαχειριστικά κριτήρια, αγνοώντας προκλητικά τις διεθνείς δεσμεύσεις της χώρας και τη Σύμβαση του ΟΗΕ, η οποία επιτάσσει ένα σύστημα πλήρους και ουσιαστικής ένταξης.

Οι «παγίδες» της νέας ρύθμισης: Από το Ολοήμερο μέχρι τις Ε.Δ.Υ.

Η ανακοίνωση-καταπέλτης του Συλλόγου αναδεικνύει σειρά στρεβλώσεων που υπονομεύουν το παιδαγωγικό έργο. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στην απόπειρα κάλυψης του Ολοήμερου προγράμματος από το ήδη υπάρχον προσωπικό (Τμήματα Ένταξης ή Παράλληλη Στήριξη), μια κίνηση που χαρακτηρίζεται ως «διαχειριστική τακτική» εις βάρος της πρωινής, συστηματικής παρέμβασης.

Την ίδια στιγμή, η εμπλοκή των Επιτροπών Διεπιστημονικής Υποστήριξης (Ε.Δ.Υ.) στη διαδικασία υποστήριξης μαθητών χωρίς γνωμάτευση, αν και θεωρητικά θετική, προσκρούει στην έλλειψη στελέχωσης και επάρκειας.

Με μέλη που είναι κυρίως αναπληρωτές χωρίς συστηματική επιμόρφωση, η ανάθεση αυξημένων αρμοδιοτήτων μοιάζει περισσότερο με γραφειοκρατικό ελιγμό παρά με ουσιαστική αναβάθμιση.

Στο στόχαστρο η μείωση μαθητών ανά τμήμα

Ένα από τα πιο ακανθώδη σημεία είναι η αλλαγή στα κριτήρια μείωσης του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα. Ο ΣΑΤΕΑ καταγγέλλει ότι η σύνδεση της μείωσης αποκλειστικά με την ύπαρξη Τ.Ε. ή Παράλληλης Στήριξης παραγνωρίζει τις σύνθετες ανάγκες των σχολικών τάξεων, εξυπηρετώντας μόνο τη διαχείριση των πιστώσεων.

Επιπλέον, η εμμονή στην υποστήριξη αποκλειστικά εντός της γενικής τάξης, χωρίς τις απαραίτητες προϋποθέσεις (διαφοροποιημένη διδασκαλία, επιμόρφωση), κινδυνεύει να ακυρώσει τον ρόλο των Τμημάτων Ένταξης και των μικροομάδων, που αποτελούν το βασικό εργαλείο για την ψυχοσυναισθηματική ασφάλεια και την πρόοδο των μαθητών.

Ακολουθεί ολόκληρη η ανακοίνωση του Σ.Α.Τ.Ε.Α.

«Σχολιασμός του άρθρου 117 του ν. 5224/2025 και των διευκρινιστικών οδηγιών της Διεύθυνσης Ειδικής Αγωγής σχετικά με την υποστήριξη μαθητών με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες

Όταν η «πλήρης Ένταξη» γίνεται λογιστική εξίσωση

Ως Σ.Α.Τ.Ε.Α, μετά την παρέλευση του Α΄ τριμήνου του σχολικού έτους, θεωρούμε αναγκαίο να επισημάνουμε σοβαρές στρεβλώσεις που έχουν προκύψει τόσο από την ψήφιση του άρθρου 117 του ν. 5224/2025 τον Αύγουστο του 2025 όσο και από τις διευκρινιστικές οδηγίες που απέστειλε η Διεύθυνση Ειδικής Αγωγής την 1η/10/2025. Για ακόμη μία φορά διαπιστώνεται ότι η νομοθετική ρύθμιση και η ερμηνευτική της εφαρμογή κινούνται περισσότερο στη βάση ποσοτικών και διαχειριστικών κριτηρίων παρά με γνώμονα ποιοτικά παιδαγωγικά δεδομένα, με αποτέλεσμα να πλήττονται τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Οι ανωτέρω ρυθμίσεις οφείλουν να αξιολογούνται υπό το πρίσμα των διεθνών δεσμεύσεων της χώρας. Η Ελλάδα, ως Συμβαλλόμενο Κράτος στη Σύμβαση του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες, έχει αναλάβει την υποχρέωση διασφάλισης ενός εκπαιδευτικού συστήματος ένταξης σε όλα τα επίπεδα, το οποίο δεν περιορίζεται σε τυπικές προβλέψεις, αλλά αποσκοπεί στην πλήρη ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού, της αξιοπρέπειας, της αυτοεκτίμησης και της ουσιαστικής συμμετοχής των μαθητών με αναπηρία στην κοινωνική και σχολική ζωή (άρθρο 24).

Με το άρθρο 117 μεταβάλλονται βασικές προβλέψεις που αφορούν τη λειτουργία των Τμημάτων Ένταξης (Τ.Ε), τη μείωση του αριθμού μαθητών ανά τμήμα, τη διαδικασία εισήγησης για υποστήριξη και τη στελέχωση των σχολικών μονάδων με εκπαιδευτικούς ΕΑΕ.

Ειδικότερα:

Διευρύνεται η δυνατότητα υποστήριξης μαθητών χωρίς γνωμάτευση, με εισήγηση της Ε.Δ.Υ ή/και του Συλλόγου Διδασκόντων, υπό την προϋπόθεση συναίνεσης των γονέων και παραπομπής στο ΚΕ.Δ.Α.Σ.Υ.

Δεν προβλέπεται πλέον κατώτατο όριο μαθητών για την ίδρυση Τ.Ε, γεγονός που απλοποιεί τη σχετική διαδικασία σε σύγκριση με το προηγούμενο καθεστώς.

Τροποποιούνται τα κριτήρια μείωσης μαθητών ανά τμήμα, καθώς αυτή συνδέεται πλέον αποκλειστικά με την ύπαρξη Τ.Ε ή Παράλληλης Στήριξης.

Προβλέπεται η υποστήριξη από εκπαιδευτικό ΕΑΕ στο ολοήμερο πρόγραμμα.

Μειώνονται τα όρια για την ίδρυση δεύτερου Τ.Ε και προστίθεται σχετική αναφορά για τα νηπιαγωγεία, καλύπτοντας κενό προηγούμενων ρυθμίσεων.

Αν και ορισμένες από τις παραπάνω αλλαγές ανταποκρίνονται σε πάγια αιτήματα του κλάδου, η εφαρμογή τους εγείρει σοβαρά ζητήματα ουσίας.

Η ενισχυμένη εμπλοκή της Ε.Δ.Υ και του Συλλόγου Διδασκόντων στη διαδικασία εισήγησης για την παροχή υποστήριξης έχει, καταρχήν, θετική χροιά. Ωστόσο, τίθεται σοβαρό ζήτημα ετοιμότητας και επάρκειας των μελών των Ε.Δ.Υ να υποστηρίξουν αποτελεσματικά το έργο τους. Οι προσλήψεις για τη στελέχωση των Ε.Δ.Υ δεν ήταν επαρκείς ενώ οι σύντομες ενημερώσεις διάρκειας δύο ωρών που πραγματοποιήθηκαν σε κάποιες διευθύνσεις, δεν επαρκούν για να υποστηρίξουν ουσιαστικά τον ρόλο αυτό, ιδίως όταν τα μέλη είναι κυρίως αναπληρωτές, με ή χωρίς προϋπηρεσία, χωρίς ενιαία επιμορφωτικά εργαλεία, κοινά έγγραφα ή ομοιόμορφες διαδικασίες σε όλες τις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης. Υπενθυμίζεται ότι η Σύμβαση του ΟΗΕ προβλέπει ρητά την υποχρέωση των Συμβαλλόμενων Κρατών να λαμβάνουν κατάλληλα μέτρα για την εκπαίδευση και κατάρτιση των επαγγελματιών της εκπαίδευσης, με ενσωμάτωση ευαισθητοποίησης για την αναπηρία και τη χρήση κατάλληλων παιδαγωγικών πρακτικών και εργαλείων (άρθρο 24 παρ. 4). Η ανάθεση αυξημένων αρμοδιοτήτων σε Ε.Δ.Υ χωρίς ουσιαστική και συστηματική επιμόρφωση αντιβαίνει στη συγκεκριμένη πρόβλεψη.

Αντίστοιχα, η πρόβλεψη για εισήγηση γνώμης του συμβούλου, αν και υπήρχε και στο προηγούμενο καθεστώς, αποδεικνύεται και πάλι πρακτικά ανεφάρμοστη λόγω του μεγάλου αριθμού αιτημάτων από σχολικές μονάδες και μαθητές. Η επανάληψη μιας τυπικής πρόβλεψης χωρίς ουσιαστική δυνατότητα εφαρμογής δημιουργεί καθυστερήσεις και προσθέτει γραφειοκρατικό φόρτο.

Η κατάργηση του ελάχιστου αριθμού μαθητών για την ίδρυση ΤΕ συνιστά θετικό βήμα απλοποίησης, όπως έχει επισημανθεί και από τη Διεύθυνση ΕΑΕ σε παλαιότερες συναντήσεις με τον Σ.Α.Τ.Ε.Α. Παράλληλα, η μείωση των ορίων για τη λειτουργία δεύτερου Τ.Ε και η πρόβλεψη για τα νηπιαγωγεία αποτελούν θετικές εξελίξεις. Ωστόσο, η αποτελεσματικότητα αυτών των ρυθμίσεων εξαρτάται άμεσα από την επαρκή στελέχωση και όχι μόνο από τη θεσμική πρόβλεψη.

Ως προς την υποστήριξη από το Τ.Ε, τόσο η ισχύουσα νομοθεσία από το 2016 όσο και οι πρόσφατες οδηγίες προβλέπουν ότι αυτή παρέχεται κατά κύριο λόγο εντός της τάξης, ενώ η υποστήριξη σε ιδιαίτερο χώρο υλοποιείται όταν το επιβάλλουν οι εκπαιδευτικές ανάγκες των μαθητών και για όσο χρονικό διάστημα κρίνεται απαραίτητο. Τελικός στόχος κάθε Εξατομικευμένου Προγράμματος Εκπαίδευσης είναι η αυτονόμηση του μαθητή και η ανταπόκρισή του στο αναλυτικό πρόγραμμα της τάξης. Ωστόσο, αυτό προϋποθέτει ενδελεχή άτυπη αξιολόγηση, συνεργασία των εκπαιδευτικών και συνεκτίμηση της ψυχοσυναισθηματικής διάστασης.

Η Σύμβαση του ΟΗΕ προβλέπει ρητά ότι η ένταξη δεν εξαντλείται στη φυσική παρουσία του μαθητή στη γενική τάξη, αλλά προϋποθέτει την παροχή εύλογων προσαρμογών και της αναγκαίας υποστήριξης μέσα στο γενικό εκπαιδευτικό σύστημα, ώστε να διευκολύνεται η αποτελεσματική εκπαίδευση (άρθρο 24 παρ. 2γ–2δ). Η απουσία συστηματικής επιμόρφωσης, ενιαίου παιδαγωγικού πλαισίου και μείωσης του αριθμού μαθητών ανά τμήμα καθιστά την απαίτηση για διαφοροποιημένη διδασκαλία προσχηματική και εν δυνάμει αντίθετη με τις προβλέψεις της Σύμβασης.

Οι μικροομάδες, που συχνά περιλαμβάνουν μαθητές από διαφορετικές τάξεις, αποτελούν βασικό παιδαγωγικό εργαλείο των Τ.Ε. Ευνοούν την ανάπτυξη κοινωνικών σχέσεων μεταξύ μαθητών με κοινωνικές ή ψυχοσυναισθηματικές δυσκολίες, επιτρέπουν εξατομικευμένη παρέμβαση με σεβασμό στον ρυθμό του μαθητή και εξασφαλίζουν καταλληλότερες συνθήκες για τη χρήση εποπτικού και ψηφιακού υλικού. Παράλληλα, επιτρέπουν την ταυτόχρονη υποστήριξη περισσότερων μαθητών, προσφέροντας συνολικά περισσότερες ώρες υποστήριξης ανά μαθητή σε σχέση με την αποκλειστική υποστήριξη εντός τάξης. Για πολλές οικογένειες με κοινωνικοοικονομικές δυσκολίες, η υποστήριξη αυτή αποτελεί τη μοναδική διαθέσιμη παρέμβαση, καθώς δεν είναι δυνατή η πρόσβαση σε ιδιωτικά κέντρα ΕΑΕ. Σύμφωνα με το άρθρο 24 της Σύμβασης του ΟΗΕ, τα Συμβαλλόμενα Κράτη οφείλουν να παρέχουν αποτελεσματικά, εξατομικευμένα μέτρα υποστήριξης, σε περιβάλλοντα που μεγιστοποιούν την ακαδημαϊκή και κοινωνική ανάπτυξη των μαθητών, σύμφωνα με τον στόχο της πλήρους ενσωμάτωσης. Οι μικροομάδες στο πλαίσιο των Τμημάτων Ένταξης ανταποκρίνονται ακριβώς σε αυτή την υποχρέωση, καθώς επιτρέπουν εξατομικευμένη παρέμβαση, ψυχοσυναισθηματική ασφάλεια και ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων, στοιχεία που δεν μπορούν να εξασφαλιστούν μηχανιστικά με αποκλειστική υποστήριξη εντός της τάξης.

Η μονομερής έμφαση στην υποστήριξη εντός τάξης, χωρίς τις απαραίτητες παιδαγωγικές προϋποθέσεις, δεν συνιστά συμπερίληψη. Η εφαρμογή διαφοροποιημένης διδασκαλίας απαιτεί υποχρεωτική και συστηματική επιμόρφωση, η οποία σήμερα δεν υφίσταται. Επιβαρυντικός παράγοντας παραμένει ο αυξημένος αριθμός μαθητών ανά τμήμα λόγω συγχωνεύσεων.

Η αλλαγή στα κριτήρια μείωσης μαθητών ανά τμήμα και η σύνδεσή της αποκλειστικά με την ύπαρξη Τ.Ε ή Παράλληλης Στήριξης παραγνωρίζει το γεγονός ότι οι σχολικές τάξεις αποτελούν ποικιλόμορφα και σύνθετα συστήματα, τα οποία λειτουργούν σε συγκεκριμένα κοινωνικοπολιτισμικά πλαίσια. Η μη πρόβλεψη μείωσης σε περιπτώσεις μαθητών με σοβαρότερες ανάγκες ή ειδικές μαθησιακές δυσκολίες αναδεικνύει μια επιλογή που υπαγορεύεται από τη διαχείριση πιστώσεων και όχι από την ιεράρχηση παιδαγωγικών αναγκών. Η μετατόπιση των κριτηρίων από τις εκπαιδευτικές ανάγκες των μαθητών στη διαθεσιμότητα δομών και πιστώσεων έρχεται σε αντίθεση με τον πυρήνα του άρθρου 24 της Σύμβασης, σύμφωνα με το οποίο το εκπαιδευτικό σύστημα οφείλει να στοχεύει στη μέγιστη δυνατή ανάπτυξη των πνευματικών και φυσικών ικανοτήτων των μαθητών με αναπηρία και στη δυνατότητά τους να συμμετέχουν αποτελεσματικά σε μια ελεύθερη κοινωνία. Η μη μείωση του αριθμού μαθητών σε τμήματα με αυξημένες και σύνθετες ανάγκες υπονομεύει ευθέως τον στόχο αυτό.

Ιδιαίτερα προβληματική είναι και η μη αναφορά στους λοιπούς δημόσιους φορείς πλην ΚΕ.Δ.Α.Σ.Υ, τη στιγμή που τα ΚΕ.Δ.Α.Σ.Υ αδυνατούν συχνά να ανταποκριθούν έγκαιρα, ειδικά για μαθητές έως και τη Β΄ Δημοτικού, όπου η γνωμάτευση συνδέεται άμεσα με την έγκαιρη έναρξη αποκαταστασιακού προγράμματος.

Η συναίνεση γονέων, αν και τυπικά δεν απαιτούνταν για μαθητών με υφιστάμενη γνωμάτευση, στην πράξη ήταν συχνά αναγκαία. Πολλοί γονείς αρνούνταν τη φοίτηση στο Τ.Ε λόγω φόβου στιγματισμού ή επειδή ο μαθητής υποστηριζόταν ιδιωτικά. Η υπεύθυνη δήλωση συναίνεσης επικαιροποιεί την επιθυμία της οικογένειας και είναι θεσμικά απαραίτητη, δεδομένου ότι η γνωμάτευση του ΚΕ.Δ.Α.Σ.Υ δεν αποτελεί δεσμευτικό έγγραφο για την οικογένεια.

Αντίθετα, δεν προκύπτει από καμία διάταξη του ν. 3699/2008 ή άλλου νόμου ότι η κατανομή των ωρών υποστήριξης των μαθητών του Τ.Ε αποτελεί αρμοδιότητα του Συλλόγου Διδασκόντων ή του διευθυντή. Η εισήγηση για τις ώρες φοίτησης ανήκει αποκλειστικά στον εκπαιδευτικό του Τ.Ε, σε συνεργασία με τον εκπαιδευτικό της τάξης, μετά από την απαραίτητη αξιολόγηση. Ο ρόλος του Συλλόγου Διδασκόντων θα πρέπει να είναι αποκλειστικά επικυρωτικός.

Δεν προκύπτει από τη νομοθεσία ότι μαθητές με γνωμάτευση Παράλληλης Στήριξης μπορούν να υποστηρίζονται από το Τ.Ε ή το αντίστροφο. Η αόριστη αναφορά σε υποστήριξη «κατά περίπτωση» απαξιώνει το έργο του ΚΕ.Δ.Α.Σ.Υ, καθώς εξισώνει ανόμοιες θεσμούς παρέμβασης και αντιμετωπίζει τις γνωματεύσεις με διαχειριστική λογική. Το Τ.Ε και η Παράλληλη Στήριξη ανταποκρίνονται σε διαφορετικές ανάγκες και λειτουργούν υπό διαφορετικές παιδαγωγικές συνθήκες.

Η πρόβλεψη για υποστήριξη από εκπαιδευτικό ΕΑΕ στο ολοήμερο διευκρινίζεται ότι δεν συνεπάγεται ξεχωριστή πρόσληψη, αλλά κάλυψη από εκπαιδευτικό που ήδη υπηρετεί στη σχολική μονάδα, χωρίς παραβίαση του διδακτικού και εργασιακού ωραρίου. Στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι είτε εκπαιδευτικός Τ.Ε είτε Παράλληλης Στήριξης θα καλείται να αναδιαμορφώσει το πρωινό του πρόγραμμα, εφαρμόζοντας μία διαχειριστική τακτική σε βάρος του συνόλου των μαθητών που καλείται να υποστηρίξει. Η υποστήριξη στο ολοήμερο, όπου πραγματοποιείται κυρίως μελέτη και όχι διδασκαλία, δεν μπορεί να αντικαθιστά τη συστηματική πρωινή παρέμβαση. Η απουσία σταθερού προσώπου αναφοράς και η αποσπασματική εφαρμογή οδηγούν σε ακύρωση της συνοχής, της στοχοθεσίας και της αποτελεσματικότητας του Εξατομικευμένο Πρόγραμμα Εκπαίδευσης (Ε.Π.Ε).

Θετικά σημεία των διευκρινιστικών οδηγιών αποτελούν οι αναφορές στο διάλειμμα της Παράλληλης Στήριξης, η επανατοποθέτηση της συνεργασίας των εμπλεκομένων και η σαφή πρόβλεψη ότι ο εκπαιδευτικός γενικής τάξης δεν αναπληρώνεται.

Ωστόσο, συνολικά, οι διευκρινίσεις λειτουργούν περισσότερο ως οδηγός περαιτέρω παρερμηνειών και ως εργαλείο διαχείρισης μειωμένων πιστώσεων και αδυναμίας κάλυψης κενών, παρά ως πλαίσιο ουσιαστικής ενίσχυσης της συμπερίληψης. Ζητείται από τους εκπαιδευτικούς να εφαρμόσουν πρακτικές χωρίς να τους έχουν δοθεί οι αναγκαίες προϋποθέσεις, γεγονός που οδηγεί σε σύγχυση, ματαίωση και αποδυνάμωση του παιδαγωγικού έργου.

Είναι αναγκαίος ένας σοβαρός, επιστημονικά και παιδαγωγικά τεκμηριωμένος σχεδιασμός, που θα θέτει στο επίκεντρο τις πραγματικές ανάγκες των μαθητών και όχι τη λογιστική διαχείριση των πόρων.

Συνολικά, οι πρόσφατες ρυθμίσεις και οι διευκρινιστικές οδηγίες δεν αξιολογούνται μόνο ως προς την εσωτερική τους συνοχή, αλλά και ως προς τη συμβατότητά τους με το άρθρο 24 της Σύμβασης του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες. Η συμπερίληψη δεν αποτελεί διαχειριστική επιλογή ούτε λογιστική εξίσωση, αλλά θεμελιώδες δικαίωμα που προϋποθέτει επαρκείς δομές, εξειδικευμένο προσωπικό, σταθερότητα, συνέχεια και παιδαγωγική τεκμηρίωση.

Καλούμε τους εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής να ακολουθήσουν όσα ο νόμος και οι επιστημονικές τους αρχές προβλέπουν και να αναφέρουν τυχόν πιέσεις που δέχονται από ανώτερα στελέχη κατά παράβαση των ψηφισμένων νομοθετικών διατάξεων.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΤΜΗΜΑΤΩΝ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ Σ.Α.Τ.Ε.Α»

Πηγή: www.alfavita.gr 

Οι κορυφαίοι αθλητές με αναπηρία από την ψηφοφορία του ΠΣΑΤ

Οι κορυφαίοι αθλητές με αναπηρία από την ψηφοφορία του ΠΣΑΤ

Οι Νάσος Γκαβέλας, Δήμητρα Κοροκίδα κι Εθνική ομάδα μπάσκετ Κωφών ανδρών αναδείχθηκαν κορυφαίοι αθλητές με αναπηρία από τον ΠΣΑΤ για το 2025

Κορυφαίος αθλητής με αναπηρία αναδείχθηκε από τον ΠΣΑΤ ο Νάσος Γκαβέλας. Ο 26χρονος πρωταθλητής των σπριντ κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στα 100 μέτρα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ΑΜΕΑ στο Νέο Δελχί με χρόνο 10.96 S.

Κορυφαία αθλήτρια με αναπηρία για τη χρονιά που φεύγει αναδείχθηκε η 51χρονη πρωταθλήτρια των ρίψεων, Δήμητρα Κοροκίδα.

Κορυφαία ομάδα με αναπηρία αναδείχθηκε η Εθνική ομάδα μπάσκετ Κωφών, η οποία κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στους ΠαραΟλυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, επικρατώντας στον «μικρό» τελικό του Ισραήλ 78-67.

Πηγή: www.sport-fm.gr 

Ποινή φυλάκισης χωρίς δίκη – Όταν οι πόλεις αποκλείουν τους πολίτες τους

Ποινή φυλάκισης χωρίς δίκη – Όταν οι πόλεις αποκλείουν τους πολίτες τους

Επιμέλεια: Κυριάκος Αργυρόπουλος

Το προφανές πρόβλημα για τα άτομα με αναπηρία, είναι η προσβασιμότητα.

Οι πόλεις, δεν είναι χτισμένες για όλους. Αποκλείουν τμήμα του πληθυσμού και το τοποθετούν στο περιθώριο. Ένα άτομο με αναπηρία αντιμετωπίζει προβλήματα ακόμη και για την απλούστερη διαδικασία, όπως ένας καφές σε μια πλατεία.

Ένα άτομο με αναπηρία, για αυτό τον καφέ στην πλατεία, πρέπει να ταλαιπωρηθεί για να φθάσει, να υπάρχει πρόσβαση στην πλατεία, εάν υπάρχει πρόσβαση να μην έχει εμπόδια, να μπορεί να μπει στο κατάστημα, να υπάρχει λειτουργική τουαλέτα και πολλά ακόμη. Εάν το πιο απλό καθίσταται προβληματικό, μπορούμε να φανταστούμε τα εμπόδια που η πολιτεία, η πόλη και πολλές φορές όλοι εμείς, τοποθετούμε στη ζωή των συμπολιτών μας με αναπηρία.

Το προφανές πρόβλημα για τα άτομα με αναπηρία, είναι η προσβασιμότητα. Η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη και οι πόλεις της Ελλάδας δεν είναι για όλους. Ο Ιωάννης Βαρδακαστάνης, πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία (Ε.Σ.Α.μεΑ.), μιλώντας στο Dnews τονίζει ότι οι κρίσιμες έννοιες για την καθημερινότητα των ατόμων με αναπηρία είναι η «αλυσίδα προσβασιμότητας» και οι «οάσεις προσβασιμότητας».

«Έχουμε κατοικίες, καταστήματα, μέσα μαζικής μεταφοράς, πεζοδρόμια που μπορεί να είναι προσβάσιμα ή να μην είναι. Η αλυσίδα δημιουργείται όταν ένας κρίκος κουμπώνει αδιάσπαστα με τον επόμενο, όταν δηλαδή μπορεί κάποιος να κυκλοφορήσει από το σημείο Α στο σημείο Β και από εκεί στο Γ χωρίς εμπόδια. Για να σας δώσω να καταλάβετε, δεν αρκεί να είναι προσβάσιμα το μετρό και ο αρχαιολογικός χώρος. Εάν τα πεζοδρόμια και οι δρόμοι ανάμεσά τους έχουν εμπόδια, το άτομο με αναπηρία ή με μειωμένη κινητικότητα και πάλι δεν μπορεί να προσεγγίσει. «Όαση προσβασιμότητας» θα χαρακτηρίσουμε για παράδειγμα ένα πάρκο με ελεύθερες ράμπες εισόδου εξόδου, προσβάσιμο καφέ, προσβάσιμες τουαλέτες. Το ζήτημα είναι πώς θα φτάσει κάποιος ή κάποια εκεί, στην «έρημο» της προσβασιμότητας που έχει δημιουργηθεί».

Για το αναπηρικό κίνημα, όπως τονίζει ο κ. Βαρδακαστάνης, η προσβασιμότητα οφείλει να αντιμετωπιστεί ως ένα συγκριτικό πλεονέκτημα, οικονομικό, κοινωνικό, πολιτιστικό, επιχειρηματικό, ικανοποιώντας πρωτίστως ένα ανθρώπινο δικαίωμα. «Η χώρα μας έχει χάσει πολλές ευκαιρίες κυρίως την εποχή των μεγάλων έργων των Ολυμπιακών Αγώνων προκειμένου να σχεδιάσει και να υλοποιήσει έργα να ενισχύσει την κουλτούρα της συμπερίληψης. Τόσο η Πολιτεία όσο και η κοινωνία έχουν ακόμη μεγάλο δρόμο να διαβούν ώστε τα άτομα με αναπηρία να γίνουν ισότιμα μέλη και να μην αποκλείονται» προσθέτει.

Ο Δημήτρης Σηφάκης, πρόεδρος του Πανελληνίου Συνδέσμου Τυφλών, μιλώντας στο Dnews τονίζει ότι τα προβλήματα για τα άτομα με οπτική αναπηρία είναι πολλά. «Σε πεζοδρόμια, σε πλατείες, δεν υπάρχουν οδηγοί όδευσης ώστε να μπορούμε να περπατάμε ελεύθερα με ασφάλεια. Ακόμη και όταν υπάρχουν είναι κατειλημμένοι από τραπεζοκαθίσματα, από παρκαρισμένα μηχανάκια από πατίνια που είναι η νέα μάστιγα της εποχής. Σε πολλές διασταυρώσεις δεν υπάρχουν ηχητικά φανάρια νέου τύπου για να μπορούμε να περνάμε με ασφάλεια. Τα περισσότερα πεζοδρόμια είναι στενά, έχεις ένα πεζοδρόμιο που είναι μισό μέτρο, υπάρχει και ένα δέντρο κάπου στη μέση και αυτό όπως καταλαβαίνετε εμποδίζει τη διέλευση».

Η ζωή για τους ανθρώπους με αναπηρία είναι δύσκολη. Ο κ. Σηφάκης, είναι από αυτούς που τόλμησαν, εκπαιδεύτηκαν και κινούνται σε μία αφιλόξενη πόλη. Πολλοί όμως όπως τονίζει, δεν κατάφεραν να το κάνουν: «Υπάρχουν άνθρωποι που δεν βγαίνουν από το σπίτι τους γιατί φοβούνται ότι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα. Την απουσία οδηγών όδευσης, τα φανάρια, τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, στα περισσότερα από τα οποία δεν λειτουργεί η αναγγελία στάσεων» αναφέρει ο κ. Σηφάκης και προσθέτει με πικρία «ακόμα και εγώ πολλές φορές, φεύγω το πρωί να πάω στη δουλειά μου και συναντάω ένα αφύλακτο έργο σε ένα δρόμο που πέρασα την προηγούμενη μέρα και δεν υπήρχε και έχω χτυπήσει. Έχω εκπαιδευτεί και μπορώ να το ξεπερνάω αλλά κάποια άνθρωποι δεν μπορούν».

Αν δεν σε ακούν, το κάνεις μόνος σου

Ο Κωνσταντίνος Τσιφτσόπουλος, όπως αναδεικνύει το ρεπορτάζ του Αντώνιου Παντέλη από το parallaximag, προσπαθούσε επί ενάμιση χρόνο με επανειλημμένες αιτήσεις στον Δήμο Θεσσαλονίκης, να δημιουργηθεί ράμπα στη συμβολή των Οδών Βενιζέλου με Παπαδοπούλου. Αγανάκτησε από την απουσία ανταπόκρισης και αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρας Ατόμων με Αναπηρία, ανέλαβε την πρωτοβουλία να φτιάξει μια αυτοσχέδια ράμπα, μόνος του. Ξεκίνησε να τρυπάει το πεζοδρόμιο με ό,τι εργαλείο διέθετε. Γύρω του μαζεύτηκαν άνθρωποι για να τον στηρίξουν, συγκινημένοι και ενθουσιασμένοι από την αποφασιστικότητά του να φτιάξει την ράμπα ακόμη και όταν άρχισε να βρέχει.

Οι επιχειρηματίες της περιοχής του προσέφεραν ό,τι μπορούσαν. Αναγνωρίζουν το πρόβλημα και έχουν επανειλημμένα ζητήσει από τις αρμόδιες αρχές να παρέμβουν, καθώς στο συγκεκριμένο σημείο σημειώνονται συχνά τραυματισμοί, ιδιαίτερα μεταξύ ηλικιωμένων.

Η ώρα περνούσε, η βροχή δυνάμωνε, αλλά ο Κωνσταντίνος δεν πτοήθηκε. Κάθισε στο πεζοδρόμιο και, προσηλωμένος στον στόχο του, συνέχισε ασταμάτητα να δουλεύει. Ολοκλήρωσε την πρώτη φάση, έφτιαξε με τα χέρια του μπετόν και το άπλωσε ομοιόμορφα για να δημιουργήσει τη ράμπα. Μετά από τρεις ώρες σκληρής δουλειάς, ο Κωνσταντίνος στάθηκε μπροστά στο αναπηρικό αμαξίδιο και την ράμπα που είχε δημιουργήσει γεμάτος περηφάνια και συγκίνηση.

«Δεν το έκανα για μένα»

«Δεν το έκανα μόνο για μένα, αλλά για όλους όσους δυσκολεύονται καθημερινά. Μακάρι αυτό να στείλει ένα μήνυμα για το τι χρειάζεται πραγματικά η Θεσσαλονίκη. Ήθελα να κάνω κάτι ξεχωριστό για την Παγκόσμια Ημέρα Αναπηρίας», ανέφερε ο Κωνσταντίνος.

Μια μέρα μετά και την μεγάλη έκταση που έλαβε το θέμα μετά τη δημοσίευση του ρεπορτάζ της Parallaxi, ο Δήμος Θεσσαλονίκης βρέθηκε στο σημείο και πραγματοποίησε αυτό που ο Κωνσταντίνος και οι καταστηματάρχες ζητούσαν εδώ και μήνες. Κατασκεύασε με κατάλληλα και ειδικά υλικά μια ράμπα για άτομα με αναπηρία.

Ο Κωνσταντίνος, μιλώντας στην Parallaxi, επισήμανε ότι υπήρξε ανταπόκριση από τον Στέλιο Αγγελούδη, τονίζοντας πως: «είχα μια συνάντηση με τον δήμαρχο, ο οποίος δεσμεύτηκε ότι θα ανοίξει δίαυλο επικοινωνίας με τους αναπηρικούς συλλόγους της Θεσσαλονίκης. Μου είπε ότι θα συζητήσει μαζί τους για τα σημεία της πόλης που δεν έχουν ράμπες, ξεκινώντας από το κέντρο, και πως θα ακούσει τους ίδιους τους ανάπηρους για τα σημεία όπου αντιμετωπίζουν προβλήματα — κάτι που θα λειτουργήσει σαν μελέτη.

Εγώ κρατάω μια ικανοποίηση, αλλά αυτά προς το παρόν είναι λόγια, πρέπει να δούμε πράξεις. Ο δήμαρχος είπε πως κάθε μέρα θα γίνεται και μια ράμπα. Ακούγεται εντυπωσιακό, αλλά αν δεν το δούμε στην πράξη, δεν μπορούμε να το πιστέψουμε».

«Το άτομο με αναπηρία πρέπει να βγει από τη φυλακή του»

Ο Μιχάλης Μήγγος, πρόεδρος του Συλλόγου ΑμεΑ της Π.Ε. Κοζάνης, αναφέρεται στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία στην πόλη, επισημαίνοντας ότι η προσβασιμότητα παραμένει περιορισμένη και προβληματική. Όπως τόνισε, μιλώντας στη Θένια Βασιλειάδου και το xronos-kozanis τα προβλήματα δεν περιορίζονται μόνο σε ράμπες και πεζοδρόμια, αλλά αφορούν και τις συνθήκες των δρόμων, ανηφόρες, κατηφόρες και στενά σημεία. «Στην Κοζάνη, τα άτομα με αναπηρία χρειάζονται ειδικά αμαξίδια με υποβοήθηση, ωστόσο η χρηματοδότηση από το κράτος δεν επαρκεί για την αγορά τέτοιων αμαξιδίων» επισημαίνει ο κ. Μήγγος.

Ο ίδιος ανέφερε ότι η Δυτική Μακεδονία έχει τα υψηλότερα ποσοστά αναπηρίας στη χώρα, με περίπου 18%-20% του πληθυσμού της να αντιμετωπίζει κινητικές, ακουστικές και οπτικές αναπηρίες. Όπως σημείωσε, πολλοί δημόσιοι χώροι και καταστήματα δεν διαθέτουν τουαλέτες ΑμεΑ ή διαθέτουν χώρους που δεν εξυπηρετούν τις ανάγκες τους, καθώς συχνά οι τουαλέτες έχουν μετατραπεί σε αποθήκες ή βεστιάρια.

Περιγράφοντας τις καθημερινές δυσκολίες, ο κ. Μήγγος ανέφερε πως οι μικρές παραλείψεις, όπως η τοποθέτηση σταντ, γλαστρών και άλλων εμποδίων στα πεζοδρόμια, κάνουν ακόμα πιο δύσκολη την κίνηση των ατόμων με αναπηρία. «Πως να πάω να στηρίξω τις τοπικές επιχειρήσεις όταν κλείνουν τις οδεύσεις τυφλών ή παρκάρουν μπροστά στις ράμπες; Η ουσία είναι το άτομο με αναπηρία να βγει από τη «φυλακή» – το σπίτι του και να έχει αυτονομία στη μετακίνηση του» σημειώνει.

Είναι ζήτημα κουλτούρας και ενός κράτους-θεατή

Ο κ. Σηφάκης, εστιάζει και στην κοινωνική συμπεριφορά απέναντι στην αναπηρία και επισημαίνει ότι το πρόβλημα στη χώρα σχετίζεται με την κουλτούρα, την έλλειψη παιδείας, αλλά και την αδιαφορία του κράτους.

«Μπορεί κάποιος να αφήσει το όχημά του για λίγο σε μία ράμπα για να πάρει έναν καφέ, αλλά εκείνη την ώρα μπορεί να εγκλωβίζει ένα άτομο. Η αίσθησή μου είναι ότι ο καθένας κάνει ότι του έρθει στο κεφάλι» επισημαίνει και τονίζει ότι τα προβλήματα των ατόμων με αναπηρία δεν περιορίζονται στις δυσκολίες κυκλοφορίας στους δρόμους.

Το κράτος βάζει πολλά περισσότερα εμπόδια στην καθημερινότητά τους. Όπως αναφέρει ο κ. Σηφάκης, μόλις 15 από τις περίπου 1000 εφαρμογές του gov.gr είναι προσβάσιμες σε άτομα με προβλήματα όρασης. Τα άτομα με προβλήματα όρασης, αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην εκπαίδευση, δεν υπάρχουν συγγράμματα που μπορούν να διαβάσου και «κάνουμε αγώνα για να μπορέσουμε να τελειώσουμε μία σχολή».

Η απόλυτη ένδειξη της απουσίας του κράτους είναι ότι ακόμη και στα κτήρια που διεκπεραιώνουν τις υποθέσεις των ατόμων με αναπηρία δεν υπάρχουν προσβάσεις.

Υπάρχουν Κέντρα Κοινότητας των δήμων, οι δομές πρώτης υποδοχής των πολιτών που έχουν στόχο, μεταξύ άλλων, την καταπολέμηση του αποκλεισμού, τα οποία δεν διαθέτουν υποδομές για άτομα με οπτική αναπηρία. Η ειρωνεία όμως που ξεπερνά κάθε αποδεκτό όριο είναι ότι δεν διαθέτουν υποδομές ούτε κάποια Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας. «Πολλές φορές δεν υπάρχει αναβατόριο να μπορεί ένας άνθρωπος που είναι στο αμαξίδιο να μπει στο κτίριο και να κάνει δουλειά του. Και είναι τα κτίρια που πηγαίνουν οι άνθρωποι προκειμένου διεκπεραιώνουν δουλειές που σχετίζονται με την αναπηρία τους» αναφέρει ο κ. Σηφάκης.

Τα άτομα με οπτική αναπηρία, αντιμετωπίζουν προβλήματα και στις τράπεζες, δεν μπορούν να κάνουν ανάληψη από ΑΤΜ, δεν μπορούν να κάνουν ανάληψη από το ταμείο ή μία απλή επικαιροποίηση στοιχείων εάν δεν έχουν μαζί τους δύο μάρτυρες.

Η Εύα Στρατή στο ρεπορτάζ του Ionian αποτυπώνει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία στην πόλη της Πάτρας.

Παραδίδουν κάθε χρόνο το υπόμνημα στη Βουλή

Κάθε χρόνο, την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, ο κ. Σηφάκης, βρίσκεται στο Κοινοβούλιο. Παραδίδει στα κόμματα και την Κυβέρνηση το υπόμνημα των 49 σελίδων που περιγράφει τα προβλήματά τους.

Ο κ. Σηφάκης είναι ευγενικός. Παρά τις καθημερινές δυσκολίες παραμένει ψύχραιμος και αναζητά την αισιόδοξη πλευρά. Ο ίδιος δηλώνει ότι η κατάσταση βελτιώνεται αλλά με πολύ αργούς ρυθμούς, ψηφίζονται νόμοι, αλλά όπως τονίζει «δυστυχώς δεν προχωράνε τα πράγματα, δεν προχωράνε γρήγορα δηλαδή, υπάρχει σχέδιο δράσης για τα άτομα με αναπηρία από το 2019 αλλά δυστυχώς δεν το βλέπουμε στην καθημερινότητά μας».

Για την λειτουργικότητα των πόλεων, την επίλυση των προβλημάτων των ατόμων με αναπηρία ευθύνονται οι κυβερνήσεις και τα υπουργεία. Όμως, σε αυτή την περίπτωση, ο κάθε ένας από εμάς, μπορεί να κάνει τη μικρή διαφορά αν σκεφτεί ότι μία κλειστή ράμπα από ένα αυτοκίνητο, ένα μηχανάκι σε ένα πεζοδρόμιο, μία καρέκλα καφετέριας πάνω σε έναν οδηγό όδευσης, εμποδίζει κάποιον συνάνθρωπό μας να βαδίσει. Παραφράζοντας τον ποιητή, τα καθημερινά εμπόδια, «αλυσοδένουνε» τα άτομα με αναπηρία όχι «στην πόλη της Καλκούτα», αλλά στην πόλη της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, της Πάτρας, της Κοζάνης και δυστυχώς δεκάδων ακόμη ελληνικών πόλεων!

Πηγή: www.dnews.gr