Αφιέρωμα στο Στράτο Κοκκινάκη με αναφορά και στην αδελφή του Δέσποινα Κοκκινάκη.
Του Μανώλη Μπασιά
Αγαπητοί συνάδελφοι και φίλοι,
Σας κάνουμε γνώστο με πόνο ψυχής ότι τα ξήμερώματα της 20.5.2025 έφυγε από κοντά μας ο Στράτος Κοκκινάκης.
Είχε γεννηθεί στη Χίο το 1944. Από τη γέννησή του παρουσίασε πρόβλημα όρασης. Το ίδιο πρόβλημα είχε και η μεγαλύτερη αδελφή του Δέσποινα, που είχε γεννηθεί το 1938. Οι γονείς τους τους έφεραν και τους δύο στον Οίκο Τυφλών της Καλλιθέας, όπου τέλειωσαν το δημοτικό. Η Δέσποινα προχώρησε στο γυμνάσιο και ακολούθως τελείωσε και τη σχολή τηλεφωνητών του Φάρου Τυφλών της Ελλάδος και διορίστηκε στον ΟΤΕ ως τηλεφωνήτρια: Ήταν από τους πρώτους τυφλούς τηλεφωνητές, που διορίστηκαν εκείνα τα χρόνια με πρωτοβουλία του αείμνηστου διοικητή του ΟΤΕ Λεωνίδα Αλεξανδρόπουλου. Ήταν άριστη μουσικός, έπαιζε βιολί και πιάνο και μετείχε στη μεγάλη χορωδία του ΟΤΕ, που περιόδευσε και έδωσε συναυλίες σε πολλά μέρη του κόσμου. Ήταν η σύζυγος του καλού συναδέλφου Τίμου Παντελέλλη, από το Παλαιοχώρι Πλωμαρίου της Λέσβου, που έφυγε από κοντά μας στις 25.4.2023 και ήταν άριστος μουσικός, έπαιζε ακορντεόν και αρμόνιο, με μεγάλες διακρίσεις στην παραδοσιακή μουσική του τόπου του.
Ο Στράτος μετά την αποφοίτησή του από το Δημοτικό Σχολείο προσλήφθηκε στα νεοσύστατα τότε εργαστήρια σκουπών και βουρτσών του Φάρου Τυφλών και εκεί εργάστηκε ως τη συνταξιοδότησή του. Ήταν λοιπόν κατ' αποκλειστικότητα άνθρωπος του Φάρου. Στις εκλογές του φάρου Τυφλών κατέβαινε υποψήφιος και έκανε ό,τι μπορούσε για να πλαισιώσει τα όργανα του Φάρου και να βοηθήσει και αυτός το Φάρο, που τόσο τον βοήθησε. Μετείχε στη Λέσχη του φάρου και εκδήλωνε τη χαρά του και την ευγνωμοσύνη του για την προσφορά του μεγάλου αυτού φορέα προς τους τυφλούς της χώρας μας. Εκείνο που θέλω να τονίσω ήταν η μεγάλη βοήθεια και αλληλεγγύη, που προσέφερε ο Στράτος, σε όσους είχαν ανάγκη. Επειδή είχε περιορισμένη όραση, έτρεχε και εξυπηρετούσε τους συναδέλφους του: Να τους ψωνίσει, να τους μεταφέρει, χωρίς να υπολογίσει χρόνο και κόπο.
Ιδιαίτερα στην καλή συνάλφο Βίκη Τσιριγώτη, που ήταν βαριά άρρωστη για μεγάλο χρονικό διάστημα, ο Στράτος ήταν ο κύριος βοηθός της, προσέφερε με αυταπάρνηση πολλές εξυπηρετήσεις, που συγκινούσε όσους τον έβλεπαν να τρέχει.
Ήταν πάντοτε ο πρόθυμος Στρατής, που έτρεχε για όλους.
Εύχομαι και των δύο αυτών καλών αδελφών να είναι αιώνια η μνήμη και να τους αναπαύσει ο Θεός μετά των Αγίων.