Εκδημία Βασιλικής (Βίκης) Τσιριγώτη, αδελφής του Θοδωρή Τσιριγώτη
Του Μανώλη ΜΠασιά.
Στις 10 τρέχοντος μηνός Αυγούστου έφυγε από κοντά μας η καλή συνάδελφος και φίλη Βασιλική (Βίκη) Τσιριγώτη. Η είδηση του θανάτου της μας προκάλεσε μεγάλη λύπη.
Ήταν αδελφή του αείμνηστου φίλου Θοδωρή Τσιριγώτη, που έφυγε από κοντά μας τον Ιούνιο του 2002 σε ηλικία 55 ετών.
Ήταν από τις Βελιές Μονεμβασίας της Λακωνίας.
Επειδή από μικροί και οι δύο είχαν πρόβλημα όρασης, οι γονείς τους τους εισήγαγαν στον Οίκο Τυφλών της Καλλιθέας, όπως λειτουργούσε τότε με οικοτροφείο.
Ήταν και οι δύο άριστοι μαθητές. Τελείωσαν το γυμνάσιο και, αφού παρακολούθησαν την τηλεφωνική σχολή του Φάρου Τυφλών της Ελλάδος, διορίστηκαν ο μεν Θοδωρής στο Ιπποκράτειο νοσοκομίο, η δε Βίκη στο νομικό συμβούλιο του κράτους.
Από τις θέσεις τους αυτές, ο Θοδωρής εξυπηρετούσε όλους, που ήθελαν να συναντήσουν κάποιο γιατρό, η δε Βίκη μας βοηθούσε, όταν θέλαμε να συναντήσουμε κάποιο άνθρωπο του συμβουλίο για σημαντική υπόθεσή μας.
Μάλιστα, λίγες μέρες μετά το διορισμό της Βίκης στο νομικό συμβούλιο, της ήρθε άλλος διορισμός στη ΔΕΗ, που ίσως ήταν καλύτερος. Ο Θοδωρής την έβαλε να αποδεχθεί τη θέση του νομικού συμβουλίου και έστειλε στη ΔΕΗ άλλο συνάδελφο, για να τακτοποιηθεί και εκείνος.
Ήταν και οι δυό τους άνθρωποι μεγάλης αγάπης και δοτικότητας:
Ο Θοδωρής μπορούσε να σε δανείσει, να σε βοηθήσει σε εργασία, να τρέξει στην ανάγκη σου.
Για το
Θοδωρή είχε γραφτεί, όταν έφυγε:
Θεόδωρος;
Πόσοι λίγοι σε φώναζαν με το όνομά σου. όλοι σε
λέγαμε
ψηλό, ένα τεράστιο σώμα, που φύλαγε μια παιδική ψυχή, ένα
δυνατό
χαρακτήρα και μια καρδια που σε πρόδωσε. Άνθρωπος της
πράξης, δε σου άρεσαν τα πολλά λόγια.
Όλους μας ευεργέτησες με τον ένα ή τον άλλο τρόπο
Ήταν ο πρώτος συνάδελφος, που έχτισε σπίτι στο Μαλακώντα της Εύβοιας, και μετά απ' αυτόν και άλλοι συνάδελφοι έχτισαν σπίτια, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί στην περιοχή αυτή μια παροικία τυφλών.
Η Βίκη έτρεχε, σε συλλόγους, σε μεμομωμένα άτομα, που είχαν ανάγκη, να βοηθήσει και να προσφέρει και αυτή με χρήματα και με κάθε άλλο τρόπο. Ερχόταν στη λέσχη του Φάρου και σε άλλες εκδηλώσεις, παρά την ασθένειά της, με προθυμία να προσφέρει στους νεοτυφλωθέντες ανθρώπους, που παρουσιάζονταν στο χώρο, να τους βοηθήσει με κάθε τρόπο στην προσαρμογή τους στη νέα κατάστασή, που αντιμετώπιζαν.
Πήγαινε στη Λασκαρίδιο Στέγη στο Μαρούση, που ήταν ανοιχτή τότε, να προσφέρει γεύματα και άλλες εξυπηρετήσεις στις γυναίκες, που περιθάλπονταν εκεί, και ήταν μεγάλη η λύπη της, που το ίδρυμα αυτό κατά τρόπο απαράδεκτο έκλεισε, προ δεκαετίας, και είχε τάξει σκοπό της ζωής της να αγωνισθεί και αυτή μαζί με τους φορείς των τυφλών, το ίδρυμα αυτό να ξαναανοίξει για να περιθάλψει τους μοναχικούς συναδέλφους , που τόσο πολύ έχουν άνάγκη την προστασία του.
Δε μπορούσε να αντέξει την κατάσταση μοναχικοί τυφλοί να ταλαιπωρούνται μόνοι τους, επειδή το ίδρυμα αυτό κατά τρόπο απαράδεκτο έκλεισε.
Δυστυχώς δεν πρόλαβε να κάνει, όσα πολλά ήθελε, γιατί αρρώστησε βαριά. Ταλαιπωρήθηκε πολύ από την ασθένειά της, και όμως όλη την περιπέτεια της την πέρασε με θαυμαστή υπομονή, που κατέπληττε όλους μας.
Θέλω να συγχαρώ τον Μπάμπη Τουτζιάρη, τον άνθρωπό της, που και αυτός στάθηκε κοντά της με μεγάλη αγάπη και υπομονή.
Επίσης θέλω να επαινέσω ιδιαιτέρως την αδελφή της Άννα, για την ουσιαστική βοήθειά της στη Βίκη. Όπου κι' αν βρισκόταν, είτε σε νοσοκομεία, είτε σε κλινικές, σε γιατρούς, είτε στο σπίτι της, η Άννα ήταν δίπλα της, φύλακας Άγγελός της, που τη βοηθούσε και της συμαραστεκόταν με μεγάλη αγάπη και αφοσίωση.
Αιώνια να είναι η μνήμη του Θοδωρή: Αιώνια να είναι η μνήμη της Βίκης.
Ευχομαι ο Θεός να αναπαύει και τους δύο μετά των Αγίων και να στέλνει και στο χώρο μας και στην κοινωνία μας τέτοιους δοτικούς ανθρώπους, που έσπαγαν τον ατομισμό, τη νόσο της εποχής μας, με την κοινωνικότητα και τη μεγάλη προσφορά τους, που είναι τόσο απαραίτητοι σε όλους μας.