Βολιώτης στο «τιμόνι» του Κέντρου Εκπαίδευσης-Αποκατάστασης Τυφλών
Ο Μενέλαος Τσαούσης την τελευταία 25ετία είναι αφοσιωμένος στο να βοηθάει συνανθρώπους του με προβλήματα να έχουν μία καλύτερη ζωή. Πλέον έχει την ευκαιρία να προσφέρει από ένα διαφορετικό μετερίζι, αφού από τις αρχές του μήνα ανέλαβε τη διοίκηση στο Κέντρο Εκπαίδευσης-Αποκατάστασης Τυφλών, καλύπτοντας το κενό που άφησε η απώλεια της προκατόχου του.
Ο Βολιώτης διοικητής και πρόεδρος του Δ.Σ. του Κ.Ε.Α.Τ. ανέλυσε τα νέα καθήκοντά του, αλλά και τους στόχους που θέτει για τη συνέχεια, δίχως, όμως, να κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του. Αναφέρθηκε στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι τυφλοί στην Ελλάδα, ενώ φάνηκε γνώστης και για την κατάσταση που επικρατεί στη γενέτειρά του, τον Βόλο, προαναγγέλλοντας παράλληλα την επίσκεψή του μέχρι το Πάσχα.
Τελείωσε το λύκειο στον Βόλο και μετά κατέβηκε στην Αθήνα. Η πρώτη δουλειά στην πρωτεύουσα ήταν ως εκπαιδευτής κινητικότητας και προσανατολισμού για άτομα με προβλήματα όρασης. Ένα επάγγελμα απολύτως εξειδικευμένο, που του έδωσε την ευκαιρία να συνεργαστεί για 14 χρόνια με το Κ.Ε.Α.Τ.. «Η δουλειά μου είχε να κάνει με το πώς κάποιος που δεν βλέπει, θα κατακτήσει την αυτονομία του στην κίνηση, στις καθημερινές δεξιότητες και γενικότερα οτιδήποτε έχει να κάνει με την ανεξαρτησία του», σημείωσε ο ίδιος, για να συμπληρώσει: «Από το 1992 και μέχρι το 2007 δούλεψα αποκλειστικά με τυφλά παιδιά, είτε ως εκπαιδευτής, είτε σε προγράμματα σε μουσεία για παιδιά με αναπηρία, πέρα από τις κατασκηνώσεις που οργάνωνα κάθε καλοκαίρι. Στη συνέχεια διετέλεσα διευθυντής στο Ζάννειο Ίδρυμα Παιδικής Προστασίας και Αγωγής, ενώ τα τελευταία πέντε χρόνια ήμουν στα παιδικά χωριά SOS. Είχα τη διεύθυνση του Κέντρου Στήριξης Παιδιού και Οικογένειας. Στο Κ.Ε.Α.Τ. επανήλθα αυτόν τον μήνα μετά από μία δεκαετία, εξαιτίας της απώλειας της προηγούμενης διοικήτριας, Παναγιώτας Λεωτσάκου, η οποία δυστυχώς απεβίωσε αρχές Ιανουαρίου».
Η εμπειρία του κ. Τσαούση στον χώρο των τυφλών θεωρείται δεδομένη κι αυτό τον κάνει να αντιμετωπίζει τα πράγματα με ρεαλισμό. «Για την τυφλότητα έχουν γίνει αρκετά και σημαντικά πράγματα τα τελευταία χρόνια, όμως και πάλι έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε. Αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με το Κ.Ε.Α.Τ., αλλά με τη γενικότερη αποδοχή από την κοινωνία των ανθρώπων με προβλήματα όρασης. Βρίσκομαι πολλά χρόνια στον χώρο και παρότι πέρασαν πολλές ευκαιρίες, δεν έχουμε κάνει όσα πράγματα θα έπρεπε να έχουν γίνει», σημείωσε με νόημα.
Η καθημερινότητα των τυφλών είναι δυσλειτουργική σε πολλούς τομείς, με τον διοικητή του Κ.Ε.Α.Τ. να τονίζει: «Συναντούμε δυσκολίες, τόσο στην κίνηση, όσο και την αντιμετώπιση που μπορεί να έχει κάποιος που δεν βλέπει στις καθημερινές του λειτουργίες. Η κίνηση έχει να κάνει με τον τρόπο που δομήσαμε το περιβάλλον. Οργανώσαμε τις πόλεις μας με τη λογική ότι είμαστε όλοι βλέποντες και σε μία ηλικία που μπορούμε να κινηθούμε. Εντούτοις, αυτό δεν ισχύει στην πραγματικότητα. Υπάρχουν χιλιάδες συμπολίτες μας που δυσκολεύονται να κινηθούν, τα λεγόμενα εμποδιζόμενα άτομα και δεν υπάρχουν πάρα πολλές ενέργειες που να διευκολύνουν τη ζωή τους. Εδώ είμαστε υπεύθυνοι όλοι και οφείλουμε να συνεργαστούμε για να φτάσουμε σε ένα αποτέλεσμα που θα είναι καλύτερο για όλους».
Στη συνέχεια ο κ. Μενέλαος Τσαούσης αναφέρθηκε στην κατάσταση που επικρατεί στο ΚΕΑΤ: «Το ίδρυμα επηρεάστηκε από την οικονομική κρίση και μάλιστα σε πολύ μεγάλο βαθμό. Από τη μία πλευρά υπάρχει σημαντική μείωση των χρημάτων που λαμβάνουμε πλέον από το κράτος. Από την άλλη υποφέρουμε από την παράλογη αύξηση της φορολογίας. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Ο προϋπολογισμός μας είναι κάτι λιγότερο από 1.000.000 ευρώ για να συντηρήσουμε τη λειτουργία του ΚΕΑΤ στην Αθήνα, της Σχολής Τυφλών που είναι το παράρτημά μας στη Θεσσαλονίκη και των υπόλοιπων δομών. Από την αρχή της κρίσης πληρώνουμε περίπου 250.000 ευρώ μόνο για τον ΕΝΦΙΑ. Κοντά το 1/4 του προϋπολογισμού μας κι αυτό είναι δυσβάσταχτο κόστος, με αποτέλεσμα να συσσωρευτούν αρκετά χρέη. Προσπαθούμε με πάρα πολλούς τρόπους να βρούμε λύση. Είναι ένας διαρκής αγώνας, που ξεκίνησε η προηγούμενη διοίκηση και καλούμαστε τώρα να συνεχίσουμε, για να μην έχουμε χρέη σε εργαζόμενους, προμηθευτές και λοιπούς συναλλασσόμενους».
Αν και διαμένει στην Αθήνα από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, έδειξε ενήμερος για τα τεκταινόμενα στην πόλη από την οποία κατάγεται: «Ο Βόλος είναι ιδιαίτερα ενεργός, ειδικά με ό,τι έχει να κάνει σε θέματα παιδιών/ατόμων με αναπηρία. Θα σταθώ στο Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας με λαμπρές συνεργασίες όχι μόνο σε τοπικό, αλλά και σε πανελλήνιο και διεθνές επίπεδο. Υπάρχει κι ένας καθηγητής, ο κ. Βασίλης Αργυρόπουλος, ο οποίος είναι πρώην συνεργάτης του Κ.Ε.Α.Τ και τα τελευταία χρόνια είναι καθηγητής στο κομμάτι της τυφλότητας. Έχει κάνει πολύ καλή δουλειά, ενώ θέλω να μνημονεύσω και τον τοπικό σύλλογο των «Μάγνητων Τυφλών» που αναπτύσσει πολλές δραστηριότητες. Μέχρι το Πάσχα θα επισκεφτώ τον Βόλο για να δούμε τι θα προγραμματίσουμε και τι θα δρομολογήσουμε στη συνέχεια, αφού στο Κ.Ε.Α.Τ. μας ενδιαφέρει μία συνεχή και διαρκή συνεργασία».
Πηγή: Εφημερίδα «Η Θεσσαλία»